Yeşil Koltuk

• 19 Eylül 2015 Cumartesi 21:00:49

Biraz yorgunum. Dolanıyorum evde tek başımayım. Açıyorum müziğin son sesini kulaklarım patlarcasına dinliyorum. Teoman. Bugünlerde hoşuma gidiyor. Heyecan veriyor azar azar. Bazen balkona çıkıp serinliyorum. Beş dakika geçmiyor geri dönüyorum içeri. Yapacak birşey bulamıyor, uzanıyorum yatağıma. Bu yazdıklarıma sıradan o işte mi dersin yoksa direkt kendine mi baglarsın konuyu sana kalmış.
Bazende yazdıklarını okurken buluyorum kendimi. Güzel yazıyorsun. Doğru tanımlıyorsun hayatı. Doğrulardan bahsediyosun. Insanları, duyguları, sevinçleri,mutlulukları,hüzünleri....
En çokta huzuru, özlemi en güzel şekilde anlatıyorsun.
Bir yazara "iste bu benim favorim" diyebileceğimi hiç sanmazdim. Daha önce okuduğum şiirler, yazılar garip gelirdi bana. Hiç umursamazdım. Hiçte ilgimi çekmezdi. Şimdi fanı olduğum bir yazar farkediyorum içimde. Tıpkı şarkılar gibi. Fani olduğun sanatçının bir sonraki albümünü heyecanla beklersin ya. Seninle de aynı şeyi yaşıyorum. Bir sonraki yazını-şiirini heyecanla bekliyorum. Yıne şarkılar gibi, o beklediğin albüm bir türlü çıkmaz ya. Beklersin beklersin gelmez ya. Olsun.. Olsun... şuanda var olanlar neyime yetmiyor dersin. Benim için yazıların da aynı şekilde. Okurum okurum tekrar okurum. Neyime yetmiyor ki ? Var olanlarla hayat bulurum bende. Her zaman var olarak kalacaklarınla.