Sanıldığı Gibi Gerçek

• 16 Eylül 2015 Çarşamba 13:48:42

Ve şimdi tüm kağıtları istilaya uğratmak için geldim .
Fethedilmesi gereken bir gönül ,
şiir ile yaşlanacak bir ömür için geldim .
Geride bırakacağım şair ile şiir arasında ki ince bağı sapasağlam tutan bir afitabı anlatmaya geldim .
Elim boş değil ,
yüreğimin çoşmaya hazır pınarları ,
görmesede hayali bir portreye bakarmışcasına yazılan mısraları ,
vesaire . . .
Şimdilerin aklı ile değil ,
"geçmişimde ki hataların verdiği öğütler ile sevmek"
için seçilmiş bir yoldu belki ama ispata şayan gerekirse
ben uzun zamandır böyle sevmelere neşrolmamıştım .
Gönlün arzuladığı günleri geçiremeden ,
tam da herşeyin bitmesi gerekirken ,
kapısını çaldığım gönlün buyur edişini ve
benim buna icabet edişimi ne kadar dil döksem de
anlatabilir miyim kuşkusundayım .
Ki benim gayem bu anlattıklarımın
sadece ulaşması gereken yere gitmesi ve
bunun karşılığı olan bir teşekkürün esirgenmemesi .
Çok şey değil .
Zaten az ile yetinebilmeyi öğrenme arzusundayım .
Neyselerin heybetlisinden devam edelim .
Dargınlık veya dalgınlık ;
aslı şöyle ki zamane kıvranışları süslendirmek için var olan bir baygınlık .
Evet . Biraz sapkındık ,
gidilmesi kolay olan ama gitmek için evhamkarlığımın tuttuğu o yoldan .
Çabaların tükenmek olduğu yalın hayatlardan birisi de bendeydi ama yazıkların tozlu raflara kaldırıldığı bir hayat.
Uğraş sonucu bulabilmek için onu ,
bu hayatta ki atılması gereken en önemlisi demiyelimde
en gereksizini , "çocukluğu" bırakmam gerekiyordu ve
nihayetin de bırakabildim .
Tabii bu arada mantık ile çatışan sürreal düşüncelerede ara verdim .
En sonunda karar verdim ;
hatrı sayılır bir özür , kahırdan bezmiş vicdan ve
yağmalanmış buruk gönül ile karşısına çıktım .
Sağolsun !
O buyurlarını hiç eksik etmedi .
Beni davetlerin en güzeli ile karşıladı .
Şımarmak için hiç uygun bir zaman değil ama .
Dimdik duran zihniyetimle döndüm ve ona şunları naklettim :
Geçmişine yandığım geçimsiz gençliğim bir tarafa ,
benim o gün ki gibi hala şahsına ait duygularım ile beni kabul eder misin ? . . .
Yanılmadım .
Tekrardan beni rencide derecesine inmek için kurulmuş olan merdiveni atarak pis çöplüğüme :
2 el , bir aşk , bir ev , bir aşk . . . dedi .
Kazaklı Hava’nın da dediği gibi :
Senin için burdayım . dedim .
Münharif , böyle anlatmamı istedi ,
ben kalem . . .
Ebubekir Ocak T.K.