evet insan hüzünde daha mutlu ola bilir selamlarımla.

Hüzün bence hayattan sadece ders almayı başardığımız anlardaki duygudur. İnsan mutluluk içindeyken birşey öğrenemiyor hayattan. Sadece hüzünlü, kederli olduğu anlarda kapabilir bir şeyler... Bence her zaman hüzün olmalı, mutlu olmak bana göre bir şey değil. Zaten düşünüldüğünde ne kadar mutluyuz ki!

Neyse, yazı çok güzel olmuş, tebrikler. İlk başlarda sıkılıp okumaktan vazgeçecektim; ama şimdi iyi ki okumuşum dedim. Çok hoş bir yazı. Eline, yüreğine sağlık. Saygılar...

Derin bir mevzu..Feylesoflar gibi düşünmüşsün..Aslında insanı bitiren yarımlıklardır,hüzün oradan gelir.İnsan bilir bir gün her şeyi yarım bırakıp gideceğini,bu insanın hiç bir zaman onarılamayacak yanıdır..Yarımlık...Kutlarım Enis.Yürekten,selam,saygı...

hüzün ve mutluluk,
insan hüzünlüyken de mutlu olabilir,
aslında hem içi içe hem de alakasız şeylerdir bence:)

tebrik ve sevgiyle..

Yok üç mum olsun..:) 14 muma kadar yolu var can...:))
Sen hep mutlu ol...Yine bir çayı hak ettin benden...
sevgimle...

....Öğretilmiş çaresizliktendir belki de bu duygular...inanç gibi...geceye yazılır evet....yataklık yapsın diye ama belki birazda günün koşuşturmalarında yoğunlaşamaz ya insan sevdasına...bir geceler karılır insana dinginlikle gelen..bir mum değil bin mum yakmalı ama içimize...
duru bir su gibi okudum bitti...
sevgimle NeNa