-Kızm hadi eve akşam oldu baban işten gelecek.

Ben dudaklarımı büzer, ağlamaklı...

-Anne ... anne birazcık daha oynasam ; ne olurrr .

Hala kulaklarımda ,hala biliyor musunuz.

Üstüm başım toz toprak içinde; ellerimi, ,yüzümü ise hiç sormayın,tabi doğru banyoyaaa...

Ne güzeldi o günler,ne güzeldi ... çamurdan tabak yapar üzerine yapraklar toplayıp sözüm ona yemek pişirirdik. Pilli ,,ağlayan bebeğimiz de yoktu;ama, plastiktendi ; tahta parçaları arabamızdı olsun varsın .

Bazen yemyeşil ormanlarda köşe kapmaca oynardık. Nasıl da mutluyduk ...çığlıklarımız kuşların seslerine karışırdı. Hele hele annelerimizin -Hadi gelinnnn! diyerek bizlere uzattığı tereyağlı ekmekler ... Şapur şupur iştahla yerdik birbirimze gülerek.

Hiç unutur muyum... Aşkale’de okul çantalarımızı kızak yapıp kaydığımızı .

Vee saklambaç ta ebe olan

-1-2-3-4-5...önüm arkam sağım solum sobee diyeyek saklanan arkadaşlarını arardı ya ; hani bazen çanak çömlek patladı derdik .

Topaçı döndürmesini bir türlü beceremezdim .Sahi siz hiç topaç çevirdiniz mi?

Yağmur yağdığında dinmesini dört gözle beklerken

Yağmur yağıyor

Seller akıyor

Arap kızı camdan bakıyor

Hep bir ağızdan tempo tutardık.

İp atlardık yanan cezalı olur da ipi tutardı sessizce.

Anneannemizin ,babaannemizin,dedelerimizin bizlere anlattığı masalları can kulağı ile dinlerdik.Hala anılarımda saklanır durur bu güzellikler.

Sonraları adam asmaca , ,nokta nokta isim şehir hayvan bulmaca oyunlarımız vardı

Okulun kütüphanesinden hikaya,masal kitapları alıp heyecanla okurduk .En sevdiklerim: Pollyanna,Heidi,Çalıkuşu...daha sayabilirim de ...

Her zaman yeni ayakkabı ,yeni giysimiz olmazdı ki... Annelermiz diker,kışlık kazak ve hırkalarımızı ,atkılarımızı örerdi ..Biliyor musunuz ; perşembe akşamları ailecek birbirimize sarılırdık büyüklerimizin ellerini öperdik.

Ya şimdi....?

Ağaçlar ,yeşillik kaldı mı,acaba, köşekapmaca oynayabiliyorlar mı ?

Apartman dairelerinde minicik yaşta televizyonun karşısında çizgi film izlemeye mahkümlar .Daha olmadı ellerine cep telefonu verilir veya tablet bilgisayarla arkadaşlar can sıkıntısı ile.Sokağa çıkıp özgürce oynamak mı çok zor çokkk.

Anne baba çalıştığı için ya kreşe bırakılmakta ; ya da diger büyükler yardımcı olmakta.

Hafta sonları ancak sinema ,alışveriş merkezlerinde hamburger,dondurma ,tatlı yiyerek çocuklarınla vakit geçiren anne babalar...

Belki evde çeşit çeşit oyuncakları var kimisi uzaktan kumandalı,kimisi en pahalısından mutlular mı ?

Kitap okuma alışkanlıkları oldukça azalmış durumda gerçekten çok üzücü.

Şimdiki nesil sanal çağın akışında ; teknolojinin acımasız yolunda .

Keşke sevgiyle doğayı ve barışı onlara bırabilseydik keşke...

Sevgilerimle değerli arkadaşlarım




NEŞE KIZILYAR