Bir gülün ömrü vardır, insanoğlununa bağlanır. Gülü ekersin, dikersin insanoğluna bağlı, yine dalından koprmaya kalkışırsın, her daim, her zaman insan elidir, insanların elidir koparmaya kalkar, yetiştirir.

O ellerle şahit olur ektiği zaman güzel güle, evinin süsüne, örtüsüne ve güzelliğine. Sularsın her daim, yeşersin, güzellik versin etrafına, yeryüzünün süsüne, örtüsüne yardımcı olsun yardım eylesin diye. Bakarsın gece gündüz, büyütürsün bir bebek gibi, şefkat gösterirsin incimesin, incitilmesin. Büyütürsün süs olur,güzellik olur, etrafına birtek olur. Birde kopardığın an olur, üzülür uzatılan ele, neden koptum, neden kopartıldım, neden kopartılıyorum dalımdan, canımdan ve kanımdan diyerek üzülüverir. Ne yaptım, ne eyledim ki kopardılar, ayırdılar candan canandan.

İnsanoğluna bağlıdır bir gülün yaşamı, ömrü. Büyütmek, yaşatmak ve ömrüne acımasızca son vermek yine insanoğluna bağlıdır her daim. Ne eylerse kutulamaz acımasız ellerden, çırpınırsa, yalvarırsa fayda görmez yad ellerden. Kopar dalından hayatına son verilir, solar gider diyarından, sevdalısından.

_-_ RoMaNTiK63 _-_