KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1740 Okunma
- 9 Yorum
- 3 Beğeni
Deniz Ağladı Be Çocuk....
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Ağlak bir sonbahar başından herkese merhabalar. Bugün ve geçen her günüm biraz daha Eylülün hüznüne kapılırken o çok sevdiğim Akdeniz yeni melekler uğurlamış gökyüzüne... Görüyorum... Seması ağlak, köpükleri feryad eden bir Akdeniz sıcağında gözleri kapalı ve tuzlu yeni cesetler... Küçücük ayaklı bir çocuk, denizin kalbini dinler gibi... Yazıklansa da insan... Sadece... Yazıklanıyor... Elden gelen başka şey... Yok... Uçtu gitti minnacık ayaklarla, gülerek ve kocaman bir kucak açarak. Hoşçakal dedi bu rezil Dünya’ya... Hoşçakal... Sen bana bakamadın ve ben geldiğim yere geri dönüyorum...........
Ne güzeldir denizler, o soğuk ve gri kış uykusundan çıkıp yaza mavi boyalar sürülmüş görmek. Heybetli dalgalarıyla okşanmak. Her hücrene tuz tattırmak, kurutmaki çatlatmak, şişercesine su emdirmek tenine. Çıkıp karartmak güneşinde, kumunda gömülmek... Deniz kokan kumunda...
Hep güzel görünürdü bize deniz; evcimen bir kedi gibi, dosthane bir köpek gibi hani şu kıvır kıvır tüylü gibi olanlardan, kuş gibi o hayaller diyarının tüm mavi masallarını toplamışta ayağı buluta takılıp cebinden dökülürcesine... Yumuşak, gecesinde ay gibi hoyrat, berrak kayalarında pürüzlü tuzları arasında, güzel görünürdü deniz. Ta ki...
.............
Usul usul gemi geçiyordu üstünden. Zifir bir gece vakti. İnsanlar dalgın gözlü, bazısı sakin bazısı ise hala korkmakta... Bazısı ise topraklarını düşünürdü.. Sürü sürü savaş, çığlık çığlığa kan dolu toprak... Analar el kadar bebeleri emzirmiş aç kalmış memedeki kırıntı kadar sütü. Uyutmuşlardı gurul gurul kucaklarında. Onlar için gidiyorlardı. Onlar kurtulsun, yaşasın, unutsun bu kan günlerini bembeyaz günler görsünler...
Babalar sessiz, çaresiz... Ne yapacak ne edecekti, bi şekil para bulmalı önce ailesini bi yere sokmalı, aç karnı doyurmalı, çıplak bedeni giydirmeli ve korumalı idi ocağını. Bi şelik yaşamalıydı gurbet topraklarda. Hoş duyduğuna göre orası da savaş alanı gibi, savaştan savaşa mı gideceğiz, nasış yaşayacağız, komşular naparlar şimdi suriyede tüh yetişemediler gemiye, varsınlar kurtulsunlar, kaçsınlar bari... Keşke...........
Bir gürültü koptu sütlimanken denizin içinde... Analar endişe içinde bebeler yarım kalmış rüyaları bozuldu diye ağlamakta, babalar koşmakta... Koşmakta... Koşmak.. Koş...
.......
Azdırmış suların sonrasında çırpınmakta idi baba. Çağırıyordu eşini yavrusunu ama yoktu. Zalimleşti deniz götümüştü ayırmıştı kendisinden. Gurbet olsu yavrusu, karısı. Ağladı adam çırpındı son kez. çırpındı ... Çırpındı...
Ta ki dipsiz denize yolculuğu başlarken...
........
BMMYK’nın bildirdiğine göre, 700’den fazla kişiyi taşıyan 20 metre uzunluğundaki gemi Libya karasularının hemen dışında, İtalya’nın Lampedusa adasına 177 kilometre mesafede alabora oldu.İtalya’nın Lampedusa adasına 177 kilometre mesafede alabora oldu. İtalya ve Malta sahil güvenliği, gece yarısı bir geminin battığına dair alarm gelmesi üzerine acil durum ilan ederken İtalya Başbakanı Matteo Renzi 28 kişinin kurtardığını açıkladı. Yetkililer, arama kurtarma çalışması başlatsa da, çabalar bir süre sonra ’ceset toplamaya’ dönüştü. (Kaynak:Milliyet)
..........
Minicik bedenler vurdu kıyılara. İçi boş kalmış çırılçıplak bedenler. Ademoğulları ağladı, havvakızları anaları yerine feryad etti. Kendi çocuklarını sakındılar, sevdiler belki daha çok. Boş boş baktı bebeler ölmüş diğer bebelere. Belki de akıllarında dualar geçmiştir, bizi bu durumlara düşürme Allahım, Amin diye.
Ağladı insanlar, zaten gtitmiş olan meleklere...
Ama yeter, daha fazla gitmesin o melekler. Analarının kucaklarında rüyalar görsünler, babalarına gülümsesinler. Göçmeye daha küçük o bebeler. Daha ruh olmaya küçücükler.
Daha ölmeye....
Sevgi ve saygıyla. Duyarlı olmanızı dilerim sayın canlar...
E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )
YORUMLAR
02 Eylül çarşamba gecesi 23.45 sularında narin bir güvercin konar penceremizin kenarına
Ardından ana sayfaya doğru naif bir süzülüşle birlikte çiçeklerle bezeli bir dala konuverir usulca
Kuşkusuz lezzetini her cümlesinde duyuran inceliklerle bezeli yazınızı ilgiyle okudum
Bebelerle çocukların kıyıya vurması gibi hazin bir manzaraya deniz kızının duyarsız kalması düşünülemezdi elbet
Duygu yüklü yazı edebi bir mükemmeliyete de sahip
Nihayet; güne düşen yüreğe, emeğe, kaleme, kelama selam olsun hanımefendi...
Söyleyecek kelime bulamıyorum. İnsana hayatı boyunca yetecek bir acıdır bu başka bir şey değildir.
Denizler çocuklara, dağlar Mehmetçiklere mezar olurken dünya sadece seyreyliyor :(
Duyarlı yürege tesekkürler.
Duyarlı yürek yazarsa böyle yazar işte. Nokta
O fotografları görüpte duyarsız kalmak mümkün mü? Kaleminize saglık tebrik ediyorum
Haberlerde hala o çocuk için "kaçaklardan biri" diye söz ediyorlar. Doğru; o bir kaçak! Kaçtı kurtuldu bu lanet olası dünyadan. O artık Allah'ın karasularında. Kime şikayet edeceksiniz şimdi? Kimsenin kıta sahanlığını ihlal etmiyor. Kimsenin rızkına ortak değil. Kimseyi arabasını durdurup rahatsız etmeyecek. Pis üstübaşıla mükemmel sokaklarınızı işgal etmeyecek.
Sığınacağı topraklarda bizim ülkemizden daha fazla itilip kakılmazdı bundan eminim. Fakat güzel günler görecek de değildi. Oto yollar da mendil satacaktı, alt geçit eteklerinde dilenen anasının kucağında uyuyacaktı. Kar yağınca üşüyecekti. Oyuncağı olmayacaktı. Böyle düşünmek, öldüğüne sevinmek istiyorum. Acı çekmediğine inanmak istiyorum. "Niye böyle anne" sorusunu sormak zorunda kalmadığı bir dünyada olduğunu bilmek istiyorum. Hani uyuyormuş gibi yatıyor ya, hakikaten uyuduğunu ve gittiği yerde gözlerini açtığında -tabi henüz konuşmayı biliyorsa- kötü bir kabustu gördüğüm demesini diliyorum.
Burası ne garip bir ülke. Bayramda şeker toplamaya çıkan üç çocuğun tecavüze uğrayıp bir ıssıza gömüldüğü ülke. Kapı önünden kaçırılıp, bir daha bulunamayan çocukların ülkesi. Kuzu peşinde koşarken vurulan Ceylanların ülkesi. Balkonda otururken maganda kurşunuyla ölen çocukların ülkesi. Üzerine lavabo düştüğü için ölen okul çocuklarının ülkesi. Doğurulup çöplere atılan bebeklerin ülkesi. Annesi tarafından evde bir başına bırakılıp açlıktan ölen bebeklerin ülkesi. Üç kuruş tazminat parası için sanayi mahallelerinde tırların önüne atılan çocukların ülkesi. Polisin önüne kalkan diye dikilen çocukların ülkesi. İşten atılan babanın " o patron buraya gelecek" diyerek boğazına bıçak dayayıp rehin aldığı, balkondan sarkıttığı çocukların ülkesi. Dilenen analarınca, ayak bağı olmasınlar yahut millet hasta sanıp biraz daha fazla para versin diye ilaçla uyutulan bebeklerin ülkesi. İnternette satılan gayri meşru bebeklerin ülkesi. Penceresiz bir evde donarak ölen çocukların ülkesi. Doktor çok uzakta olduğu için gripten ölen çocukların ülkesi. Yanlış ülkeye geldin çocuk. Fakat doğru yere gittin. Orada zulüm yok. Aşağılanma yok. Açlık yok. Üşüme yok. İyi uykular canım yavrum.
Aynur Engindeniz tarafından 9/3/2015 2:28:32 AM zamanında düzenlenmiştir.
Reva
