SONSUZ BOŞLUKLAR

• 1 Eylül 2015 Salı 13:01:12

SONSUZ BOŞLUKLAR

Son birkaç gündür yıldızları seyretmekten başka bir şey yapmıyorum gecelerimde. Sadece ben izliyorum yıldızları. Herkes uyuduktan sonra yıldızlar sadece bana kalıyor, anın tadını çıkarıyordum. Evimizin damına çıkarak muhteşem görüntüyü izliyorum her gece. Sanırım sabaha karşı desek daha doğru olur. Çünkü yıldızlarla görüşme vaktim genellikle sabaha karşı oluyor. Ortalıkta tek bir ses bile yankılanmıyor. Sadece güneşin doğmaya yüz tuttuğunu bildiren horozlardan başka.

Yıldızlarla her konuda konuşmak benim hoşuma gidiyordu. Onlar bana soru yöneltiyor, aynı şekilde bende onlara farklı, káh evrene dair káh aşka ve yahut gerçeğe dair sorularım oluyor. Evrenin sırlarını küçük yıldızlardan öğrenmeye çalışıyordum. Aşkın kavuşmazlığını onlardan öğrenemeye çalışıyordum.
Her gece bana göz kırpmadan kaybolmayı bilmeyen iki yıldız var. Onları ben kendime arkadaş olarak seçtim. Milyonlarca yıldızı boşverdim, onlara yöneldim. Ama ikiside birbirinden uzaktı. Onları yakınlaştırmam, kavuşturmam imkansızdı.

Nedense yıldızları hep dünya üzerinde yaşayan insanlara benzetiyordum. Ama şöyle bir gerçek var ki gerçekten de insanlara özgü olan şeyleri onlarda da görmeye başladım. Yıldızlar tüm ihtişamıyla semayı kaplıyor. Biz insanların zevki onları seyretmek, yıldızların çıkarı da seyredilmek ve de iltifatlar almak. Hergün yıldızlar kayıyor. Benim gözümün gördüğü hergün en az 2 ya da 3 yıldızın kayması. Dikkat ettiğimde hep üst tabakadan yani görünen yıldızların arkalarından kayan yıldızları görüyorum. Bu yaşıma kadar seyrettiğim bir yıldızın kaydığını görmedim. Başkaları da görmemiştir eminim.

Gözün gördüğü şeylere insanlar daima iltifat eder. Ama gözü görmediği şeyleri bir hiç olarak görür. İnanmazlar hiçbir zaman. Sadece yıldızlardan bahsediyorum ben. İnsanların bununla hiçbir alakası yoktur umarım! Yıldızların kayıpları en üst tabakan gerçekleşir. Gerçek dünyadaki insanların kayıplarıda alt tabakadan gerçekleşir. Ortada zıt bir durum var ama ikiside birbine o kadar çok yakın ki! Bunu anlamak zaman ister. Yıldızları seyretmek, ağızda bir sigara ve temiz hava ister. Gerçekten anlamak ister.

Bunları fark ettiğimde gözlerimi görünen yıldızların arasındaki görünmeyen yıldızlara kaydı. Aslında orada belki yıldızlar olmayabilirdi. Ama ben yine de tüm iltifatlarımı, tüm sırlarımı, tüm mutluluğumu yıldızların arasındaki sonsuz boşluğa bırakıyordum. Umut, hemen vazgeçilecek bir durum değildir benim için.

FARUK ÖNCEL