BEYAZ GÜVERCİN





Seni tanımak istiyorum seni tanımak
Boyunu posunu kaşını gözünü
Sarışınmı sın esmer mi kumral mı
Ya gözlerin gözlerin ne renk
Siyahmı yoksa elamı mavide olabilir
Yeşilmi orman gözlüm yeşilmi
Sizin oralar nasıl
Deniz kenarımı martılar uçuyormu
Biliyormusun
Beyaz bir güvercin olmak
Uçmak sana gelmek
Seni bulmak istiyorum
Eğer deniz varsa
Martılar bilirmi seni
Penceren görüyormu denizi
Deniz kızından bir damla
Deniz busesi getirsem sana
Sihirlidir bak alır acılarını
Dertlerini sıkıntılarını mutlu kılar seni
Seni tanımak bulmak istiyorum
Ormanmı var sizin oralarda
Çamlıkmı dağlar rüzğar bir başka eser
Çam ağaçları aşkı fısıldar
Ya abu havası bam başkadır orman
Penceren bakıyormu ormana
Rüzgar mutluluk getirir
Hafif meltem esince saçların oynaşır rüzgarda
Dalga dalga olur
Sevinç vardır her busesinde
Nasıl sizin oralar
Düz ovada bahar mıdır
Gelincikler açarmı pademler yalancı baharı yaşarmı
Papatyalardan taç yapsam başına
Yüzünde gülücükler açarmı ne dersin
Pencerende bahar yaşarmı
Neresi sizin oralar
Son bahar erken mi gelir
Yapraklar sararıp çabuk solarmı
Rüzgar deli delimi eser
Ne desin hazanmı yaşar sizin oralar
Anlat bana bak ben bir beyaz güvercinim
Seni arıyorum
Neresi sizin oralar
Kar çok yağarmı bembeyaz cennetmi olur
Yağışı çok güzel olur karın
Kelebekler gibi uçuşları korkmadan konarlarmı pençerene
Kar perisi geldimi hiç elinde sihirli değneyi ile
Bir dokunsa sana benbeyaz olur düşlerin
Hayallerin bembeyaz aynı kar taneleri gibi
Bütün derdin sıkıntın biter inan
Neresi sizin oralar bak beyaz güvercin uçuyor
Seni arıyor bilesin bir bulsa alnına sıcak bir buse konar
Sihirlidir ama inan buna bütün dertlerin biter
Acıların umutsuzlukların hepsini alıp gider
Bak havada bir beyaz güvercin görürsen
Bilki o benim seni arıyorum seni inan buna
Orman gözlüm inan buna
Hacı Ayşe KARAN



gönül dostlarım yıllar önce daha bu siteye gelmeden şiir defteri adlı bir sitede yazıyordum
orada orman gözlüm diye birini tanıdım
hep yazdığı şiirler hüzünlüydü ölüm kokuyordu
bu beni çok üzüyordu kimsin niye böyle yazıyorsun diyemezdim derdini sıkıntısını çok merak ediyordum
bir gün bu şiiri yazdım
okuyunca anlattı kendini münihte ikamet ettiğini istanbulda bir sevdiği olduğunu ama kavuşmasının imkansızlığını anlattı
henüz gençti annesi yaşında olduğumu söyledim öyle sevindi ki artık anne kızdık telefonlarımızı alıp verdik arasıra konuşuyorduk
bazen kayboluyor uzun bir süre ne siteye nede tele geliyordu
bir bayram arifesi çaldı telefonum
açınca annem diyordu zor çıkan bir sesle bana telefon konuşması yasak bu güne kadar hastanedeydim bir haftalığına çıktım biliyorum çok merak ettin onun için aradım
bana dua et çok hastayım o melün hastalık yakalamıştı kızımı lalemi kara ciğer di biten kızımı da bitiren son konuşmamızdı bir daha ne ses ne soluk telefonu çalıyor açan yok
çok aradım kızımı almanya da yaşayan şiir dostları vardı buluruz dediler bir hata yapmıştım soy adı yoktu sormamıştım hastaneler gümrükler arandı ne yazık ki onca lale vardı hani derler ya sarı çizmeli Mehmet ağa
neden se bu günlerde aklıma düştü
bu dizelerimi siz gönül dostlarımla paylaşmak istedim
kim bilir lale kızım bir beyaz güvercin olup uçup gitti
Ayşe Karan