Ansızın çıkıp gelsen, hiçbir şey söylemesen. Gözlerine baksam, gözlerinin en derinine. Kahverenginin en güzel tonunu barındıran o güzel gözlerine. Kalbimin ritmi değişse sonra. İçimde fırtınalar kopsa. Sonra gülümsesen bir kez. O hafif tebessümünün sebebi olsam. O masumiyetinde saklansam. Hiç gitmesen, hiç beni yarım bırakmasan. Ama sen bana hiç gelmedin ki sevgili. Sen gitmeleri seversin bilirim. Ümit verip gitmeleri seversin. Yarım bırakmayı seversin. ’Madem böyle yapacaktı niye çıktı karşıma ?"sorusunu cevaplasan da gitsen hiç olmadı. Sonra ne mi yapsam?  O gülüşün ile ömür boyu yaşasam. Karşılık beklemeden sevsem seni. Gelmeyeceğini bile bile sevsem. Gülüşünün sebebi olmak için yalvarsam Allah’a. Gel işte be. Her şeyini bırak da gel. "Bir sevenim var."de gel. Tamamla yarım kalan kısmımı. Ne olursun gel...