13.2.2014 / PERŞEMBE


’’ Her zorlukta bir kolaylık vardır ’’ diye buyurmuş yaratan. Rabbim buyurmuş, vardır mutlaka bir bildiği dilediği istediği.

Annesinin zeytin, sevdiğinin kara gözlüsü...

Dayanabilecek mi gönlüm eksikliğine?


Ben ki kimselere sezdiremezken senin içimdeki tahtını, şimdi nasıl olacak da yoluma seni bırakıp devam edeceğim? Durdurabilecek miyim kendimi?

Sitemi, hasreti, sevgiyi, kırgınlığı ve dahi kızgınlığı haykırdım sana yıllarca. İstedimki bir şeyler söyle bana.

Şu duygulardan zerresi eksilmedi. Yazıldı, okundu, okutuldu. Okutulmadan yakıldı, gözyaşlarıyla söndürüldü, külleri üfürüldü...

Ben yine sana hasretim, sana kırgın.

Haşa, isyanım yaratan rabbime değil, kuluna.

Sevdamı dillendirmeyeceğim bundan böyle.

Seni severek gidiyorum uçurumun kenarına. İçimdeki bu şifa bulunamayan hastalığımı atmaya gidiyorum.

Hani yerlere göklere gönüllere sığamaz olan sevdayı diyorum, atmaya gidiyorum...


Ben bizi kör kuyulara hapsetmeye gidiyorum.

Yazamaz artık seni ellerim, kırıldı kalemim. Benim çocuk yürekli, yaralı sevgilim...

Aşk, sevda, nasip işidir böyle öğrendim böyle bildim ben.

Aşk derdinin ise dermanı bulunmaz kimselerde, sevgilinin haricinde , bilirsin sen.

Aşk yanmaktır.

Tutuşmaktır.

Kavrulmaktır ve hatta bitip hiç kalmamaktır, bizler biliriz.

Bitirildik bittik biz...

Ben seni arayışlarımda kaybettim. Tam bulduk derken, bu defa da aşk nasibimizi yitirdik.

Öyle oldu, Öyle olsun istedik.


Karşına geçtim, bu son diyemedim.

Bu seni son görüşüm, beni son bilişin diyemedim.

’’ Senin gelinin olamayacağım ’’ diyemedim.

Halbuki, nasıl da yakıştırmıştın bana sözlerinle gelinliği.

Artık gidiyorum doyamayışım.

Canımı cananımda muazzam bakışım.

Kalamayışım...

Gitme kal diyemediğin kadar, uzağım işte sana. Beni bıraktım avuçlarına.

Bir çift küpe bıraktım ardımda.

Dua bıraktım, vedamı bıraktım ardımda kara gözlüm.

Hani önce kendine, sonra bana sormuştun ya...

Senin sevgini dillendirebildiğim kadar, ayrılığı dillendiremedim.

Gönlümün müshade etmediği bir ayrılık bıraktım ardımda.

ŞEMSimsin sen benim...

Ben ise dermanının içerisinde, dermansız bir dertli.

Bizim sonumuz, ŞEMS ile KİMYA nın hazin sonu gibi sevgili.

Ben ki seni okudum, seni yazdım, seni yaşadım.


Seni mahşer günü, mahşer meydanında bekliyor olacağım. Belli mi olur, nasibi için bu sevdaya edilmiş duaların karşılığı oradadır muhakkak.

Bakarsın ahiretliğim olursun. Ahiretin olurum.

Sabrımı, beni, bizi yitirdim ahirim.

Kara gözlü sevgilim, ben seni hep böyle sevdim.


Cana, can verenime emanetimsin...



Naile Arslandoğdu.