Sonra...

• 24 Ağustos 2015 Pazartesi 02:23:29

Sonra her insan gibi alışırız kaybedilenlerin artık dönmeyecek oluşlarına.. Onları bir daha görememeye, seslerini duyamamaya, bir varmış ve bir yok oluşlarına alışırız.. İyi şeylerin varlığına alıştığımız gibi alışırız kötü şeylerin varlığına da..

Susmayı öğreniriz hayattan zamanla.. Bizi susturmuştur çünkü kaybettiklerimiz.. İnsanları tanıyıp onlara alışmaktansa ve türlü nedenlerden dolayı onları kaybetmektense hiç tanımamayı hiç alışmamayı yeğleriz.. Derin bir iç çeker kendi sessizliğimize gömülür ordan yaşamaya devam ederiz hayatı..

Ve hayat – onca geride bırakılan insandan sonra – paslı sarnıçlarda biriken kirli sular gibidir biliriz.. Ne arınmak mümkün ondan ne de karışmak onunla birlikte, içi temiz nehirlere.. Artık bir neyse daha demenin zamanıdır bütün kaybedilmişliklere...