Bir kızım olsun istiyorum!!!...

Yaşadıklarıma, yaşayabileceklerime inat.. Kendim için. Hayata inat.

Bir kızım olsun istiyorum..Asla kullanmadığım tokaları, kurdelaları alıp takacağım, uzun dalgalı saçlarını okşayacağım, güzel dügme gibi burnunu öpeceğim, tahammülümü bile zorlayacak kadar rüküş, volanlı, ayrıntılı elbiseler, tişörtler, etekler giydireceğim, nefret ettiğim o pembenin her tonuna boğacağım, boncuklarla, payetlerle, simlerle süsleyeceğim. Sonra da karşısına geçip o güzelliği resim gibi seyredeceğim..Makyaj yapmasına izin vereceğim. Ki anasına benzeyeceğini bildiğimden olsa gerek herşeyin ona yakışacağından emin olarak... Çuval bile giyse, asaleti ve zerafeti ile onu taşımayı bildiğini bileceğim. Gözlerinde, bedeninin de beni göreceğim..


Bir kızım olsun istiyorum...Kollarımla sımsıkı sarılmak ona, sıcacık bedeninin kıvranışlarını sarmalamak, o minik ellerini, parmaklarını, ensesini öpmek, avucunun içine binlerce öpücük sığdırmak, sert yanaklarını , omuzlarını, kollarını, bacaklarını ısırmak istiyorum.. Doya doya o güzel kokusunu boynundan koklayacağım. Düşüncesi ile bile kendimden geçiyorum...


Bir kızım olsun istiyorum....Sadece doğmasına değil; büyümesine, gelişmesine, aşklarına,
gülümsemelerine, ağlamalarına, çocuklarını sevmesine eşlik edebileceğim; oğullarımın yerini, kaderini ve en önemlisi de tıpkı ben gibi anasının yazgısını paylaşmayan bir kızım olmasını istiyorum...


Her ne kadar bana hayatın sert, kırıcı ve affetmeyen olduğu söylense de, ben hala, ona dair esen deli rüzgarlarının kıyısında durmuş dileklerde bulnuyorum..


Yakarıyorum Tanrım’a. Bu diğer zatlar gibi inkar etmektense, içinde ki şeytanıyla uyum saglayabilmiş olan kulunu duy!! Duy ve dualarını kabul et... Ki sen daima onu seven, kollayan ve tek dostusun.. Ey yukarıda ki.. Sen.. Tanrım.. Duy beni!!.. Ki duyduğunu biliyorum...Bir kızım olsun istiyorum....