Gözümün ilk dalışı, gönlümün ilk yangını, ilk heyecanım, ilk şarkım, ilk derbeder oluşum...
Pencerelerde buğular biriktirdim, gözlerimde yaş, kağıtlara satırlar.
Kalemim seninle canlandı, satırlarım seninle yandı...
Gözlerim seni gördü, seni bildi, sana ağladılar ağlamalara doyamayarak.
Bu canda iki hayat vardı sevdiğim. Önce ben öldürdüm seni, cinayet süsü verdim. Sonra sen öldürdün seni, bu düpedüz intihardı.
Ve ben öldüm sevdiğim. Bedenimde bir ruh, ruhumda bir can kalmadı.
Canda bir kalp yok zira heyecanla çarpıp duran. Bertaraf olduk...
Bir sen oynadın, bir ben. Bir sen yandın, bir ben...
’ Söndüm ’ dediğimiz yerden alevlendi anıların kor ateşleri. Dudağımda biriktirdim gözyaşlarımı. Tuzlu bir su damlasıydı bu süzülen ruhumdan.
Nasıl vereceğim hesabını, nasıl veririm bu işkencenin? Sensizliğin, sessizliğin...
Esir oldum, karanlığım aydınlığa kavuşmuyor sevdiğim. omzumdaki yükler ağır geliyor bu bedene, kamburum bile peydah oldu. ona çare bulamıyorum...
Ellerim de titremeye başladı.
Aynaya her baktığımda yaratanın bahşettiği bu cana ettiğim eziyetler, haksızlıklar dikiliveriyor nazarıma.
Susuyorum bi çarem, susuyorum, susuyorum...


17.10.2012