Gençlikte yıllar kısa,yaşlılıkta geceler uzundur!

• 16 Ağustos 2015 Pazar 14:35:30

Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.

Çocuktum.
Altı tahtadan iki katlı evimizde,sabahları ninem sopayla vurup,beni uyandırırdı.Hem de,"kalk öğle oldu" diyerek.
Bir kalkardım ki saat 7,bilemediniz 8.
Yahu nine insan bu saatte uyandırılır mı,bırak azıcık daha uyuyayım der dururdum.
O da,
-Abe kızanım,biz kalkalı gün devrildi,tütüne gittik,inekleri sağdık,sığırtmaca kattık,sen hala yatarsın,kalk,unutma ki Müslüman’ın üzerine güneş doğmaz!
Dinler lakin pek de bir şey anlamazdım.
Sonra devam ederdi.
-Gençlikte yıllar kısa,yaşlılıkta geceler uzundur!
Bu da ilginç bir paradokstu ama henüz onu da anlamlandıracak yaşta değildim.
Gülüp,geçerdim.
Yıllar çabucak geçti.
60’lı yaşların ortasında uykuya dalmanın zorluğunu yaşamaya başladım.Yorgun yıllara bir de Ege’nin boğucu sıcağı eklenince uyumak ne kadar da zorlaşmaktaydı.
Yatakta dönüp duracağıma,geçen gece kalkıp,beni etkileyen türkü dünyasında bir yolculuğa çıkıp,duygularımı kağıda döktüm.
İşte ortaya çıkanlar:
Önce aklıma bir enstrümantal klasik olan Mardin divanı geldi.Oldukça uzun ve senfoni orkestrası gibi bir parçadır.Yazarken tınıları aklımdaydı...
Sonra sözlerindeki masumiyetini çok sevdiğim bir Emirdağ türküsünün satırları.
-Harmana serdim sarı samanı/Ayrılık mı olurmuş bayram zamanı!
Derken Emirdağ’dan Edirne’ye "uçup",Yolüstü köyüne vardım.
Eski adı İğnesi olan köyün meşhur ettiği türküdeki "özlem" kokan satırları düşündüm.
Sıla,anne,baba ve kardeş özlemini..
-Yüksek yüksek tepelere ev kurmasınlar/Aşrı aşrı memlekete kız vermesinler!
Edirne’ye gidip de Lalapaşa’ya uğramadan olmazdı.
1960’larda küçücük bir ilçeydi.Sanırım yine de aynı...
Lalapaşa’yı geçince Taşlımüsellim,Domurcalı,Taşlıseymen,Süloğlu( Şimdi ilçe oldu.) ve Keramettin köyleri yol boyunca diziliyordu.
Bunlar bizim öğretmen adayı olarak staj köylerimizdi.
1967 yılında 45 günlük staj için bu köylere 5’erli,6’şarlı,7’şerli gruplar halinde dağılıvermiştik!
16-17 yaşlarında öğretmen adayı gençlerdik.Böyle olunca da köy düğünlerinin "kıymetli misafirleri" olarak da davetler almaktaydık.
Trakya’nın örgülü saçlı,güzel kızlarının bize attığı maniler dün gibi aklımda:
-Ben daireyi çalamam çalamam mı?
Yâr öğretmen olmuş!
Ben terzi olamam olamam mı?
Eeee bu kadar yolculukta Yozgat’ta da bir mola vermek gerek sanırım.
Bir türkü klasiği olan Yozgat sürmelisinin şu satırlarındaki "derinliğe" bakar mısınız!
-Yozgat’ı sel almış,Sorgun’u duman/Ben seni seviyom,vallahi inan!
........................
Biraz duygu yüklü oldu sanırım.
Olsun,duygular da hayata dairdir.
Çok sevdiğim şu Arap atasözündeki gibi:
-Söz,dilden çıkarsa kulağı aşamaz ama kalpten çıkarsa kalbe varır!