MEKTUP 11

• 14 Ağustos 2015 Cuma 10:53:06

Küçüktüm.Ortaokul yılları olmalı.Oyuncak bebeklerimi çıkardım.Oyuncak bardakları,tabakları.Bir sünnet düğününde önce akşam kına yakılır.Ertesi öğlen yemek yenir.Akabinde arabalar çocukları gezdirir.Gezi bitimi çocuk sünnet edilir.Çocuğa para takılır.Akşamında da mevlit okunur.Bunları bebeklerimle oyun şeklinde canlandıracaktım.Olmadı.Çünkü büyümüştüm.Gerçek bambaşkaydı.Bunu farketmiştim.Oyuncak bebeklerim yerine gerçek insanları aradım.İki kere büyümüştüm.Artık hem oyun dünyasından uzaklaşıyor hem insanlarla birlikte olma isteğim beni insansever,barışçıl bir insan yapıyordu.Ki bu da bir büyümedir.
14.08.2015