Kuru Bir İlkbahar Gecesinde

• 10 Ağustos 2015 Pazartesi 13:54:15

Saat on biri yirmi beş geçiyordu, her saniye artık bir ömür kadar uzundu. Kuru bir ilkbahar

gecesinde her yer karanlık ve loştu. Hislerim, dişlerimin arasından çıkan her

harfe nazaran köreliyordu. Renkler, kara kalem kâğıdından esinlenerek soluklaşıyordu. Ben

konuştukça, sen masum bir çocuk gibi susuyordun. Bize şahit yıldızlara inat dualarım

heveslerimde saklanıyordu. Gözünden akan her katre, saçlarıma bir ak daha düşürüyordu, kalbimi

en saklı sırlarına değin tıkıyordu. Suskunluğun, boğazımı ölüm susuzluğu çekercesine

kurutuyordu, ellerim sanki benim değillermiş gibi titriyordu. Kuru bir ilkbahar gecesinde derin

derin üşüyordum. Saat on biri yirmi beş geçiyordu ve ben bütün umutlarını ve hayallerini geride

bırakmış bir şekilde, zifiri sükûnete doğru yürüyordum.