Anılar Demet Demet-2
Bu yılki teftiş iyi geçmişti.Çocuklar müfettişleri hoş geldiniz diyerek
karşılamışlar,müfredatla ilgili bütün sorulara orjinal cevaplar
vermişlerdi.Okuma ve yazmaları iyiydi.Müfettiş bu ya illa açık bulacak.
Bakın soruyu nasıl giriş yaparak sordu:
- Çocuklar ben pazar günü Uludağ’a ormana gideceğim.Geyik
keseceğim,kuş keseceğim,cız bız yapacağım.Bana kim bıçak getirmek
ister.Onları meraklarından yakalamıştı.Aslında pek de adil bir soru
değildi.Çocukların tümü parmak kaldırmış ’Ben,ben,ben getireyim’ diye
yarışmazlar mı? Müfettişin kıs kıs gülüşlerini yüzünden okuyordum.Neyse ki
imdadıma zil yetişti.Çocukların hepsi çıkmıştı sınıftan.Müfettiş masada, ben
yanında bana bir şeyler söyleyecekti ki bir öğrenci nasıl oldu yanaştı
yanımıza hiç göremedim,başını uzattı müfettişe:
- ’Öğretmenim ben de balta getirebilir miyim! ? ’demesin mi?
Artık kendimizi tutamadık.Müfettiş kahkahalarla gülüyordu.Öyle ki daha bir
şey demedi müfettiş.Koridorda giderken bile gülüyordu.
Oysa ben çocuklara hayvan sevgisini vermek için ne çok masallar
anlatmış,slaytlar izletmiş,filmler seyrettirmiştim.
Demek ki neymiş:Çocukların meraklarını yenmek kolay değilmiş.