İnsan yaşama adım attığı anda başlatır kendisiyle savaşını. Ee adı üstünde savaş!.. Kayıplarda verir elbet kazançlıda çıkar bazen. Yaşamının karlı bir pazarlığı olsun diye kendine adına mantık dediği bir duvar örer.Hic kimseye yenilmeyecektir artık. Hayat ondan yanadır.Peki boyle midir gercekten.Hayır!.. İnsanoglunun bilmedigi hic hesaba katmadigi bir sey vardir aslinda. O sey oyle bi dalgadır ki kapılanı suruklerde durur ama yuzme bilmekte kurtarmaz insani cunku bile bile suruklenmeyi secer basta sonrasi kendiliginden gelir izin vermez artik karaya kavusmasina.Asktır o sey evet tam olarak ask... Insani hapseden, butun tabularini yikan tek sey budur zaten dunyada. Bu asamada ikiye ayrilir insanlar
Aski doyasiya yasayanlar ve sevmeyide vazgecmeyide bilmeden yol alanlar. Bakmayin aski doyasiya yasayanlar dedigime yasarlar yasamasina ama ask bu adi uzerinde hep dort dortluk olur mu hic sonrasinda nazar deger mazallah.Anlayacaginiz aski gunumuz deyisiyle dibine kadar yasayanlarda yolunu bilmeden savrulanlarda ayni belaya takiliverir.Gurur!..Sonrasi mi goz yasi kuruyana dek bitmeyen serzenisler, yarim kalmisliklar, en acisida tamamlanamayacaklar...