Tebrik ediyorum oğlumuzu, babaya olan hislerini çok güzel anlatmış, Ne de olsa babasının oğlu diycem. Nefis bir mektup. söylenecek her şeyi yazmış.
Gururlanmak en doğal hakkındır Bedri.....

Ben de onu senin beni yetiştirdiğin gibi yetiştiriyorum. Bana da onun cübbesini tutmak nasip olsun. Ancak; onun cübbesi düğmesiz olacak. Kimsenin önünde iliklemek zorunda kalmaması için…

ruh zenginliği babadan oğula mirastır.

Kutluyorum efendim...

Saygılarımı bıraktım Bedri komutanımıza...

Değerli abim.

Yazını sanki oğlumdan mektup almış ve ona mektup yazmış gibi okudum. harika bir yazıydı. Rabbim cümlemize evlatlarıyla gurur duymayı, onların huzur ve mutluluk içinde yaşadıklarını görmeyi naip eylesin.

Selam ve sevgilerimle.

Söylenecek bütün sözler söylenmiş. Günümüz koşullarında iyi çocuklar yetiştirmek hem kolay hem de zor.Belli bir statüsü olan insanlar birbirine bakarak çocuklarını her koşulda güzel davranışları kendileri örnek olarak kazandırabilmeyi bütün ihtiyaçlardan daha önce geliyor. Sizde bu insanlardan birisi olduğunuz için! Öncelikle hem eşininizi Hemde sizi kutluyorum. Okuyup es geçemeyeceğim. Bir konu bu ben de üç çocuk sahibiyim. Eşimle beraber onları iyi yetiştirmeye hayrettinin ediyoruz. Bir kızım iki oğlum var.
Kızım bu yıl üniversiteye başlıyacak. Oğullarım ikiz bu sene lise ikiye gidecekler. Bizimde ne arabamız var nede yazlığımız.. Bizim hakemi varımız yoğumuz çocuklarımız.. Ve onları ayakları üstünde durabilecek. Meslek edindirebilmek bütün amacımız.Allah cümlesini B evlatlarnı hayırlı insanlarla karşılaştırsın..
Bu konu çocuk olunca uzar gider..

Değerli yazınızı kutluyorum..

Saygılarımla..

Böyle bir mektubu okuyup da duygulanmayacak birini tanımıyorum.

Ne diyelim, taze fidanlar kesilmesinden başka :(

Tebrikler

Hocam, telaffuz etmekte zorlandığım duygularla değerli şahsınızı saygıyla selamlıyorum. Okurken içim titredi.
Evlat sahibi olmasam da bir evlat baba için ne ifade eder ya da bir baba evladı için, sorusunun cevabını yürekten duyumsadım eşliğinde yazınızın.
Uzun ömürler dilerim hocam.
Saygılarımla...

babalar ve oğullar kitabında TURGENYEV: savaş zamanında babalar oğullarını barış zamanında oğullar babalarını gömer...diyor.... sen ayakta kal koca çınar yaprakların kurusa bile dallarının gölgesi bizlere yeter diyen evlatların saygıyla alınlarından öpüyorum.... haaa birde çok yaşamak acıları gösterir. yaradanın biçtiği ölüm ne bir saniye önce nede bir saniye sonra.. emri hak vaki olduğunda gideceğiz. yaşadığımız güzel şeyler hiç yok olmadan gözlerimizde silüetleriyle kulaklarımızda sesleriyle kalsın . yine döktürmüşsün has adam.....kalemin hep yazsın....

Armut dibine düşer...
Anladım ki bu dünyada haysiyet timsali,memleket sevdalısı,yiğit adamlar eksik olmayacak.
Selam sevgi ve saygı ile ellerinden öperim.

Böyle bir oğul,
böyle bir baba olabilmek ne güzeldir.
Böyle insanların vatandaşı,
böyle insanların yoldaşı olmak...
Böyle insanlarla aynı atmosferi solumak,
aynı rüzgarlarda serinlemek,
aynı su ile kanmak,
aynı musalla taşına yatmak,
aynı ahirette buluşmak ne güzeldir.

Ne büyük gururdur kimbilir. Bir oğlum yok ama sizi anlayabiliyorum. Bir evladın kız ya da erkek hiç fark etmez ana babaya verebileceği en büyük hediye yine kendisidir. Dürüst namuslu imanlı merhametli oluşudur. Allah evladınızı korusun. Sizi de.

Saygılarımla Bedri Abi.

Sevgili komutanım, ne kadar güzel bir duygudur evlatla gurur duymak, değil mi? Bir zaman, "oğlum amcaya pipini göster," diyerek gurur duyduğunuz oğlunuz şimdi artık amcaya pipi göstermiyor ama, vatanına, halkına sevgiyle, kahramanca, doğrulukla, fedakârca ve tevazuu içinde hizmet ediyor. Ne büyük bir değişim... Biz erkek milleti, galiba bunun için baba oluyoruz... Sadece şunun unutulmaması gerekir ki, onlardan gururu duyduğumuzu belli ettiğimizde, onlar çok mutlu oluyorlar. SAYGILAR CAN KOMUTANIM...

Sevgili Abim. hepimiz birbirimize uzak şehirlerdeyiz.

Fakat, bu Edebiyat Defteri sayesinde bir şehir gibi olduk adeta. Bizi ancak bizimle beraber yaşayan insanlar bilir, onlar tanır, dertlerine, sevinçlerine ortak olur...

Yazınızı okuduğum zaman, önce şunu düşündüm inanın: Hani bir filmin içinde hiç rol yapmayan artist olur ya... Kağıdı kalemi Bedri Abinin eline vermişler, içinden ne geçerse diye. O da içinden geçeni yazmış. Oturtmuş oğlunu karşısına kendisine bir mektup yazdırmış.

Ya sonra;

Yaşamak istemiş.
Yaşayamadıklarını yaşamak. Muhasebe yapmış 40 - 50 yeter demiş gizlice.


(Bu arada benim babaannem 82 yaşında ağaçtan meyve toplardı ki, biz çıkıp düşmeyelim diye. ) Ölmeden birkaç gün önce yaptığı dantelleri hâlâ saklarım, gözlüksüz işlemiştir. 92 yaşında vefat etmiştir. Gözlük kullananlara sosyetik derdi.


Babaanneme gitmek için can atardık. Şimdi meyve her yerde var ama bize kendi elleri ile ağaçtan meyve toplayan babaanne yok.


Koca çınarlarımızın kıymetini bilelim. İnşallah oğlunuz size çok mektuplar yazar, biz de onları bissürü bissürü okuruz abim.


Sevgiyle.

Yüksek değerlerimize gerçekten sahip olup olmadığımızdan kuşku duyduğumuz bu zamanda metantimize samimi bir katkı olan mektubu okumakla teselli buldum...
Teşekkürler efendim...
Saygılarımla.

Vay hocam, vay yiğit baba vay! Yiğit adamın yiğit oğlu ne de güzel yazmış, ne güzel de anlatmış yüreğini dolduran sevgisini...

Boşa dememişler ne ekersen, onu biçersin, diye. Hasadın hayırlısı kısmetin olmuş hocam, herkese nasip etsin mevlam.

Saygı ve selamlarla

gözüme bişe kaçtı...