BENİM ADIM MAX

• 29 Temmuz 2015 Çarşamba 20:16:40

BENİM ADIM MAX

Evsizliğimin pençesiydi beni buraya getiren.

O an hatırladığım boynumda küçük bir halka küçük kalabalık bir kafes içinde geldiğim yeni bir dünya.

Hiçbir şey yapmamıştım oysa. İstediğim biraz ekmek birazda suydu oysa.

Gölgede yatardım kimseye uylaşmadan akşam karanlığında.

Düşerdim hep yolara açtım başım çok dönüyor oysa. Bu kafes çok sallanıyor nereye gidiyordum acaba ?

Bağrışlar içinde ilerliyordum.
Kimi yaralı,kimi yaşlı ,kimi koşturan ,bağıran su arayan herkes buradaydı.

Her yeni gelen gibi bende bir çıkış aradım koşturdum hep sağa sola.

Bağırmaya başladım onları görünce çıkarın beni diye bağırıyordum hiç durmadan.

sabrettim salmışlardı beni çok mutluydum geçen bir hafta sonunda.

Oysa çok sıcaktı orası gölgelik var denilecek kadar azdı.

Önce yemeği büyükler yerdi.Gölgeliklerde onlarındı

Kalabalık içinde kaybolmuştum oysa.

gelenlere bakardım ya terlik çaldığı için yada tavuk,yumurta yediği için hatta hiçbir şey yapmayıp sessizce evin yada bir bahçenin,mahallenin köşesinde olduğu için buradaydı.

koşarken hepsi aklımdan geçiyordu bağırışlarım işe yaramış Özgürlüğe koşuyordum durmadan.

Kandırmıştım onları koşuyordum durmadan.

Şehrin derinliklerinde kaybolmuştum.

İnsan gördüğümde ki korkum daha da artmıştı bende ki.

Ama çok uzun sürmedi bu özgürlük anladığımda hatta çok geçti buralarda yaşamanın bize yasaklandığı sokaklar bizlerin değil insanlarındı.

Hal bu ki bu büyük süslü caddeler size de bize de yeterdi.

hiç arkadaşım kalmamıştı sokaklarda hiçbiri yoktu

fazlaydı bizlere bir dilim ekmek ve su.

Kaçmaktan yorulduğumda gözlerimi yine aynı yerde açmıştım. BARINAKTAYDIM.

En azından tekme yoktu az ekmek ve su vardı ama korku ile kovalayan yoktu.

Yağmur yağdığında saklanacak yer çok azdı.

Ama yine arkadaşlarımla beraber yan yanaydık.

Gelen hiç olmazdı buralara.

Ama bana göre değildi yine burası.

Pusuya yattım en iyi zamanı bekledim.

en sıcak güneş zamanını. çünkü hep o zamanda gelirlerdi.

Bekledim ve tekrar kaçmayı başardım.

tekrar arkama bakmadan koştum ve aniden yüksek bir ses beynimi kemirmesiyle durmam bir olmuştu.

^GEL KIZIM MAX^ demişti.

Çok yakıştırdım bunu kendime.

ayaklarım kaçmama müsaade etmedi.

Yanıma yaklaşan barınak bakıcısıydı

.İlk defa bu kadar korkuyordum.

Sokakta böyle şeyler olmazdı.

Olan ya bir taş yada bir bağırıştı.

Ayaklarım titriyordu olduğum yerde dona kalmıştım.

Yanıma yaklaştı

Bana hiç tatmadığım o duyguyu verdi ve kafamdan okşadı.

hiç kımıldamadım ve tekrar tekrar ….

Çok hoşuma gitmişti bu olay

AÇLIK,SUSUZLUK,KORKU ve daha ötesini tatmışımda böylesi ilk defa.

O çağırdıkça gittim peşine bana hiç karışmadı artık kaçmak da yoktu.

Özgürlüğümü barınağın önünde sahibimin

bana ^gel kızım max^ demesini bekleyen şanslı milyonlarca köpekten biri olmuştum.

Ya arkadaşlarım ne olacaktı peki ?

Biz insanlara ne yaptık?

Biz değimliydik sizin en sadık dostunuz.

Ne zaman saldırdığımızı duydunuz?

Hanginiz bizlere ekmek uzattı da elinizden bacağınızdan ısırdık?

Hanginizin bir tutam sevgisine kuyruk sallamadan teşekkür ettik?

Hanginizin bahçesinde ki ağacın gölgesinde yatarak daha fazla zarar verdik ?

Sokakta korkarak gezmek dışında ne yaptık ?

Bizlere layık olan bir iğne ile öldürülmek mi?

Sırf sokak köpeğiyim diye tekmelenmek mi ?

Bir kap su ararken dolaştığımız sokaklarınızda gözlerinizde oluşturduğumuz görüntü kirliliği mi ?

Ben sizlerin bizleri sokaklarda olmasını istemediğiniz dövdüğünüz öldürdüğünüz sövdüğünüz fazlalık gördüğünüz sizin ismimizi koyduğunuz sokak köpeğiyim.

BENİM ADIM MAX.

VEZİRKÖPRÜ HAYVAN BARINAĞI VETERİNER HEKİM MUTLU GÖKÇE