Ruhuna mutluluk üflenen ama içi mutsuzluklarla dolu bir kız vardı. Bıkmıştı yaşamaktan. Umutlarının tükendiği bir anda yakalamıştı onu aşk. Emin olamadı kendinden günlerce,haftalarca, belki de çok yanılmıştı. Aşk yaşamak için bir umuttu, onca çaresizliğin içinde ona yol gösteren. Dört elle sarıldı ona, belki bencilce bir davranıştı ama yaşamak için ona ulaşabilmek için çok uğraşlar verdi. Yüreğinden dualar gönderdi binlerce kez aşkı ona yeniden hatırlatan o masum, kırılgan, suskun gence. Kız bu genci empati yapmayı unutup bencilce seviyordu. İmkansızdı, belki bir hayal, belki bir masaldı ama yinede onu sevmekten alıkoyamıyordu kendini. Kızın içi huzurla doluydu,çok mutluydu,kalbi huzurla doluydu, genç onun yanında olamasada,yokluğunda da onu sevmeyi öğrendi.O suskun genç ise delice yıllarca bir umutla beklediği güzel gözlü kızı gelir diye bekliyordu hala. Kız çok uzun zamandan beri biliyordu, suskun gencin güzel gözlü kızı delice sevdiğini. Sevdiğinin sevdiğine kavuşması için her ikisininde kalplerine sevgi gönderiyordu,kalpleri yumuşasın birbirlerine kavuşsunlar diye. Sonra yıllar sonra aşkın kalbine dokunduğu kız, mutsuz olduğu için yıllardır önemsemediği illet bulur onu. Allah aşkı verirken acıyıda tatlıyıda birarada verir öyle değil mi.Kız bu illete karşı daha güçlüdür artık, aşkla doludur yüreği.Avuç avuç dökülür saçları kimse görmesin diye saklar onları.Ailesi uzaktada olsa bir nefes kadar yakındır kıza.Her zorluğun üstesinden geldiği gibi bununda üstesinden gelecektir. Bu illete karşı oldukça donanımlıdır ve yüreğindeki büyük aşkla yenecektir onu.Sevdiği o masum,suskun genç bir hayal,imkansız bir aşk olsa bile kızın ilahi aşkı bulmasını sağlamıştır sonunda.Kız ilahi aşkla yenecektir bu illeti,mucize sizce bu değil mi.
Not:bunların hepsi bir hayal ürünüdür,lütfen kimse üzülmesin.