KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 614 Okunma
- 1 Yorum
- 0 Beğeni
Rastlantı
Ahmet ayşe’ye aşıktı. Onu kendisi için bir hayat olarak görüyordu. O yok iken de geceleri tepeye bakardı. Hatta kendine bir ağaç da seçmişti. Tüm o boş tepede duran tel ağaç. Ayşe olmadığı için onu izlerdi geceleri. Isim de taktı ona. Hayat ağacı diyordu. Ali yalnız bir kimse idi. Hergün penceresine kurulur, evin karşısındaki tepeyi izlerdi. En çok istediği şey ise tepede duran o tek ağaca dokunabilmekti. Ali için hep bir umut canlandırıyordu o ağaç. Umut ağacı idi onun adeta. Ahmet eve Üzgün geliyordu. Üzgün de laf mı? Adeta silinmişti yerküreden. Hayatını kaybetmişti o. Yârinden ayrılmıştı. O gece pencerede o ağaca baktı ve dokunmak istedi. Yâri yerine koyduğuna dokunmak. Hayat ağacından hayat bulmaya gidiyordu. Ali çıktı evden . Daha kimse gelmemişti eve . Kimseyi de meraklandırmak istemiyordu . Koşa koşa çıkmaya başladı tepeyi ve ağacın önüne geldi. Dokundu ona. Yalnızlığına çare arıyordu her dokunuşta. Ahmet kafasına koymuştu. Gidecekti ağacın yanına ve sımsıkı sarılacaktı. Bir Hayat arayacaktı bu fiilde. Çıktı evden . Neredeyse hiç nefes almadan koştu ve sarıldı. Bir Nefes arıyordu ağaçta. Bir Hayat . Ali her zaman ki sabahlardan farklı olarak uyandı güne dokunduğu umudun mutluluğu vardı içinde . Ahmet kalkar kalkmaz içi daraldı. Kararlıydı. Ayşe ile görüşecek idi. Gitti ve çağırdı onu. Sahilde yürüyorlardı. O sırada iskeleden geçerken Ayşenin ayağı bir gemici halatına takıldı. İkisi de panikledi. Ayşe kıvranıyor idi acısından. Tekne hareket ettikçe iskele ile tekne arasında bedeni geriliyordu. Ahmet dayanamadı. Eli ile Halatı esnetmeye başladı.tam o sırada Ayşenin ayağını iterek kurtardı fakat bu sefer de, halat ona dolandı. Ali sahile indi o gün. Sanki o ağacın umuduna yeşeren bir ot olduğunu hissediyordu. Bu geçen bir haftada. Bankta bir kıza rast geldi. Beyaz teni üzüntüden kırmızıya kaçıyordu. Ali durmadı olduğu yerde geçti o da aynı banka. Uzun bir günün sonunda ismini de öğrenmişti ali kızın. Ayşe idi. Ahmet öleli tam bir ay oluyor bugün . Feda etti hayatını, hayatına. Hayat dileyen hayat, umut dileyen umut bulmuştu...
YORUMLAR
Biraz acele mi ediyorsunuz yazarken? Ali'nin sahneye girmesi çok ani, okuyucu kaçırabilir ve öyküden hiçbir şey anlayamaz. Bir bulmaca değil öykü, okuyucuyu Ali'nin sahne alışını göstermeniz lazım.
<<<<Koşa koşa çıkmaya başladı tepeyi ve ağacın önüne geldi. Dokundu ona. Yalnızlığına çare arıyordu her dokunuşta. Ahmet kafasına koymuştu. Gidecekti ağacın yanına ve sımsıkı sarılacaktı. Bir Hayat arayacaktı bu fiilde. Çıktı evden . Neredeyse hiç nefes almadan koştu ve sarıldı. Bir Nefes arıyordu ağaçta.>>>>
Bu aktardığım paragraftan ben şahsen bir şey anlamadım. Doğrusunu isterseniz, öykünün tamamı bir bulmaca gibi, sanki okuyucuyu şaşırtmak için yazılmış, diye düşünüyorum.
Daha önceki güzel minimal öykülerinizi bildiğim için, bu öyküye sanki hiç dikkat vermemişsiniz, haksızlık etmişsiniz gibi geldi.
Özgür Fatih
