Sebebi sizsiniz bayım. Üzüntülerimin, hislerimin, kederlerimin sebebi sizsiniz.Ben sizin için belki hiç bir şey ifade etmiyorum. Ama siz benim hayatımı oluşturuyorsunuz. Gülüşünüz yazım, gözleriniz baharım, üzüntünüz son baharım, nefretiniz en sert kışım sanki. Hayatımdaki duygularımın sebebisiniz gökyüzüne yazdığım hayallerimsiniz, kalbimden asla atamadığım bi parçasınız. Tam anlamıyla hayatımsınız. Ama ben.. Ama ben bayım sizin için bir hiçim öyle değil mi? Benim duygularımın sizin için bi önemi yok, hisleriminde. Ölsem bile üzülmezsiniz belki. Kalpsizsiniz... Hayat ne tuhaf değil mi? Sana aşkı öğreten sana aşık değil. Ben aşkı sizden öğrendim. Kalbime bu hisleri siz getirdiniz gülüşlerimi siz sağladınız. Hiç sevemez misiniz beni rica etsem? Hiç mi yanii..? Bi gülümseseniz de bana, ben razıyım aslında... Ben size ne yıldızlar kadar uzak ne gölgeniz kadar yakınım. Aslında bakarsanız ben hayatınızda bile yokum. Biliyorum.. Ama lütfen bayım. Gülmeyi unutmayın. Ben her seferinde acı çekiyorum. Her seferinde daha da kanıyor yaralarım. Acıyor kalbim. Siz duymuyorsunuz o ayrı. Ben her gece gökyüzüne bakıp ağlıyorum sizin için. Her gece akıyor göz yaşlarım. Ama siz ne anlarsınız siz ne anlarsınız aşktan... Sevmekten.. Asla beni sevmeyeceğinizi biliyorum bayım. Ama merak etmeyin bu peşinizden gitme kararımı değiştirmeyecek. Gülüşünüz yine benim mutluluğum olacak ne kadar ağlarsam, ağlayım...