AMAN ÇEŞME!
Bir Rumeli türküsüdür. Halaylıdır. Halay çekilir gaydasına. Söylenir gönüller dolusu. Kısacık bir bölümünü yazıvereyim:
“Manastır’ın ortasında var bir çeşme; aman çeşme, canım çeşme!
Dimetoka kızları hepsi de seçme, biz çalar oynarız...
.
Manastır’ın ortasında var bir pınar; aman pınar, canım pınar!
Dimetoka kızları hepsi de çınar, biz çalar oynarız...
.
Güzeldir Rumeli türküleri. Öz gönüldendir. İçlidir, ağlatır. Şıkırdaktır, oynatır. Manastır’ın ortasındaki çeşme ve pınar, suya gelen kızların şen şakrak konuşmalarıyla daha bir canlanır. Sevdalıların dolar taşar gönülleri.
Bir de bizim Oğulcuk’un Garağaç (Kara Ağaç) mevkisinde bir çeşme var. Suyu cana şifadır. Yapılalı birkaç yıl oldu. Hayırseverlerin katkılarıyle yapıldı. Başına bir de kamelya konduruldu. Çevresi ağaçlandırıldı. Çeşmenin yapılışında ve çevre düzenlemesinde herkes gücünce yardım etti.
Bu çeşme akmaya devam ediyor. Akıyor akmasına da kaşı başı darma dağın. Havuzu sağlam...Yaklaşık yirmi gündür böyle. Neden böyle olmuş? Eski meydan çeşmelerine benzeyen taştan yapılmış gövdesi yıkılmış. Çeşmenin üstündeki mermerden oyma kaide bir tarafta yatıyor.
Çeşmenin bu halini görünce içim acıdı dostlar. Yüreğim kabardı. Gözlerim doldu. Bir hüzün girdabına kapıldım. Otursam ağlasam el beni kınar m’ola?
“Neden böyle olmuş?” a gelelim. Çeşmeyi bu hâle bir kuru inat getirmiş. Bir öfke patlaması sonucu çeşme birileri tarafından yıkılmış. Yıkan belli. Sanıyorum ki çok pişmandır bu yaptığına... Nitekim çeşmeyi yeniden yaptıracağına dair söz vermiş.
Yıkmak kolay, yapmak zordur. Hele kırılan gönüllerin tamiri...
Kimseleri kırmak, incitmek değildir muradım. Bu yazıyı yazmadan önce çok düşündüm. Garağaç’ın orda şırıl şırıl akan çeşmenin içler acısı halini görmezden gelemezdim... Yazmazsam olmazdı.
Çeşmenin bir an önce onarılması gerek. Bu ayıbın, bu çirkin görüntünün zaman geçirmeden ortadan kaldırılması lâzım. Bir iştir olmuş. Keşke hiç yaşanmasaydı.
Bu güzel çeşmenin eski güzelliğine kavuşacağı umudunu taşıyorum. İnşallah çok kısa zamanda bu gerçekleşir.