CAHİT BERKAY EMRAH KARACA KONSERİ

• 4 Temmuz 2015 Cumartesi 00:23:12

20 Haziran.2015 saat 21. Çanakkale Özgürlük Parkı Cahit Berkay’la Emrah Karaca nın konserindeyiz. Yaşanılan, iz bırakan karanlık geçenin ışığındayız.Bu gece gökyüzünde yıldızlar başka türlü canlı. Ay bambaşka parlıyor. Karanlığı unutturan bu gecenin sarhoşluğunda seyirciler. Ara ara irkilerek hafızalarının hareketlendiğinin heyecanı, onurlu hayatların unutulmuşluğunun utancıyla yutkunarak seyredilen bir konser. Yaşanmışlıkların gün yüzüne çıktığı konser dinletisi. Geçmişimizle bağ kurabileceğimiz, toplumsal acılarımız, yaralarımızla yüzleştiğimiz şarkılar dinlediklerimiz.. Park oldukça kalabalık. Sandalyeler dolmuş, çimenlerde yan yana oturmuş bir dolu insanların kokuları, sıcaklıkları, korkuları, yanlızlıklarıyla bir aradalar. Dünün özlemini duyanlar, iyiden güzelden beklentisi olanlar, yüreklerinde acıları henüz sağalmamış kor alev gibi bakışlar. Şarkılar dünün umutlarıyla hasretlerimizi sevinçlerimizi birleştiren geceye dönüşüyor. Düşleri yeniden canlanıp işlerliğe dönüşmeye hazır. Coşkular başka bir coşkuya sel oluyor. Karanlığın hissini kaybettiren Emrah Karaca sahnede yerinde duramayan yaramaz çocuklar gibi şen. Cem karaca kadar tok gür sesiyle insanın gelecekle ilgili düşleri hafızalara kaydettirerek ilerleyen gece. Emrah Karaca’n Barış Manço’dan "İşte Hendek İşte Deve" şarkısını söylemesinin barışçıl duygular izini sürerek. Görmek ve işitmek gerek. Cahit Berktay Babacan, müzik adamı, işinin eri. Çok yaşamalı. Müziğin umutların dostu. Özgürlük parkı geleceğin yeşermesinde nasıl önemli bir yer tuttuğunu yeniden gördü, işitti. Özgürlük parkından boğaza engin denizin sularına, Çanakkale ’nin henüz köprüleşmemiş, çok büyük hasara an kala, kentin çimlerinde isteğince yayılmış, sandalyelerde oturanlar pür dikkat. Çay bahçesinde çayını yudumlamayı unutan izleyici kalabalığı. Çocuklar, kadınlar, erkekler şen, bir o kadarda buruk. Çoşkulu bakışlara sahneden dönüp dolaşan renkli süzülen ışıklarla seyirci arasındaki bütünlüğü sağlayarak ilerliyor. Cahit Berktay, seslendirdiği şarkıların bir yanı hüzün, bir yanı gelecek inancıyla söylenen bu şarkıların dinleyicisine haykırışı. Yabancılaşmanın insanın iç dünyasını usul usul nasıl parçalandığını duyumsayarak dinlemek. Şarkıları kulağımıza fısıldayarak değil, bangır bangır, bağıra bağıra Klarnet’yle Bas gitarıyla, Elektro gitarıyla, Emrah Karacanın ülkeyi ayağa kaldıracak tok sesiyle acılarla ezilmişlik içinde yaralandığımız, yorgun düşsekte, ayağa kalkmalıyız dedirten gece. Kimse ayrılmak istemiyor. Bu konser bitmesin . Sahne alan sanatçılar vapura yetişecekler. Cahit Berkay küçük bir konuşmayla sonluyor geceyi. Kulağımızda tadı unutulmayacak müzik ziyafetiyle tıklım tıklım dolu park. Ağır ağır dağılan seyirciler çıtladıkları çekirdeklerin çöplerini ellerindeki poşetlere koydular. Ellerine boş şişelerini alarak. Parkı tertemiz bırakmaları... Şimdi bu konserin gerçekleşmesinde büyük katkı sağlayan Belediye başkanını kutlamasak mı?. Ya parkı tertemiz bırakarak ayrılan kalabalık insanlarını ? insanca yaşamak böyle bir şey .