GEÇMİŞE YOLCULUĞUM

• 19 Haziran 2006 Pazartesi 07:10:32

Zamanın ne önemi vardı. Yaşanan en güzel aşktı o çıkarsız, beklentisiz...Hani acı günler vardır ya..Kendini yapayalnız hissettiğin...Bir dost ararsın çevrende yoktur güvenebileceğin ..Paylaşılacak çok şey vardı, hayat tabana vurmuş..Yıkım her anlamda başlamıştı..Ne duygular kalmıştı mutluluk veren ne de yaşam için gerekli olan maddi gereksinmen...Biri almış götürmüştü herşeyi..İstediğim sadece manevi güçtü.
Rastgele bir numara çevirdim telefondan..Sessiz sadece dinledim derinden..Efendim diyen hoş bir erkek sesi..Sabah ilk işim bir günaydın mesajıydı..İşte böyle başladı herşey...Bir anda herşeyim oluvermişti..Onu görmeden sesiyle benimsemiş ve sevmeye başlamıştım..Her an yanımda benimleydi sanki.. Bazen bir dost bazen bir doktor çoğu kere de yol gösterici...Artık hisseder olmuştuk birbirimizi, aynı mesajları aynı anda göndererek...Çok uzun bir süre sonra birbirimizi görme kararı aldık...Bir sevgi doğmuştu farkındaydık ama adı yoktu bunun...O ilk anı hiç unutamıyorum..Onu telefonda tanımış olduğuma şükretmiştim...Tanrı öyle istemiş olmalı ben ki o güne kadar hep dış görünüme takılı kalmışım...Ruhun güzelliğinin önemi ve görebilmeyi o gün keşfettim....Biz, bir sevgi yaşadık...Çocuklar gibi masum bir sevgi, kalplerimizde oluştu, ruhlarımız bir bütün oldu ve tertemiz haliyle..devam etti...aramızda bir köprü vardı birbirimize bağlayan ama bir ucunda o, bir ucunda ben..Biz hiç kucaklaşamadık...Ruhumuz hep bir bütün tek bir sevgi, o ilahi güçde birleşmişti..bu sevgi beni en olmadık zamanlarda onun yanına bir çay içimi götürmüş..O da ayni şekilde bana gelebilmiştir..Hala içimde o masumiyeti yaşarım..biz birlikte olamadık..ama yüreğimizde hep bir bütündük..