GÖNÜL DOSTUMA MEKTUP

• 7 Temmuz 2008 Pazartesi 07:33:10

Aramızdan ayrılalı tam bir yıl olmasına rağmen dün gibi hatırlıyorum.
Bildiğim tek şey özlemin hergün biraz dahaartarak doluyor yüreğime.
Sen değerli gönül dostuma bu mektubu yazarken,içimde duyduğum derin hüznü
anlatamamamın imkansızlığıyla kıvranıyorum.
Gönül isterdiki her yaz beraber olalım acılara zorluklara birlikte omuz omuza yürüyelim.
Sen olmasanda şu an yanımda bilki,söylediklrin,yazdıkların,düşüncelerin,sevgin ,dostluğun benimle beraberdir.
Çocukluğumuzdan bu yana seninle beraber büyüdük.Zaman zaman ayrı mekanlarda olsakta hiç kopmadık birbirimizden acılarda büyüdü bizimle beraber.
önce babanı kaybettin baban üveydi ama baba gibi babaydı.öz baban sahip çıkmadı sana kırgınlığın vardı hep öz babana.sonra anneni kaybettin.Umarsız kolsuz kanatsız kalmıştın.
Gözlerine baktığım zaman yüreğim acırdı,bakamazdım perişan halini görmeyi yüreğim kaldırmazdı.saklanıp bir yerlere gizli gizli senin yerine ağladığım,dua ettiğim çok olmuştur.Senin için birşey yapamamamın çaresizliğiyle yanardı yüreğim.
Seninle aynı kasabada doğmuştuk çocukluğumuz iki iyi arkadaş olarak büyüdük aynı acılara,aynı sevincleri paylaştık beraber büyümüştük.
ve sonra yollarımız ayrılmıştı evlenmiştin 1yıl sonrada ben evlenmiştim.Sen istanbula gitmiştin bende balıksire gelin gitmiştim.
İlk zamanlar hemen hemen her yıl buluşurduk ne zaman buluşsak hep o eski günleri yad ederdik.İkimizde şiirleri çok severdik rayyoda hep şiirler dinlerdik çünki ikimizde çok duygusaldık.Evlendin ama hiç mutlu değildin.Seni ayakta tutan iki erkek evladındı.Çok büyük savaşlar verdin ana yüreğin onları bırakamazdı.
Birbirimize hiç kırılıp darıldığımızı hatırlamıyorum.Ve yine bana gelmiştin sabaha kadar seninle çok güzel bir gece geçirmiştik hiç unutamadığım son geceymiş o gece nerden bilebilirdimki....seni yolcu ettim sabahın ilk ışıklarında..

İŞTE yüreğim kanayarak donarak bakışlarım senin ardından çaresizliğimle kalakaldım aradan on gün geçmişti hasta değildin ve seninle birgün öncede telefonla konuşmuştuk,ertesi günü ölüm haberin gelip genzime takıldı,yutkunmaya çalıştım ama boğazıma takılı kaldı nefesim daraldı soluksuz kaldım bir an evimde yalnızdım deliler gibi ne yaptığımı bilmeden akşama kadar bağıra bağıra sesimin çıktığı var gücüyle ağladım sesimi duyan yoktu inanmak çok zordu kadere lanet ettim sağlıklı düşünemiyordum.

Çektiğin onca acılara çilelere yoksulluğa rağmen hayat senin hızını kesmemiş o bitip tükenmeyen enerjinle karşı koymuş ve içindeki insani duygularınla yaşama aşkını söndürememişti..Namusuna onuruna düşkün biriydin.Alın terinden ödün vermeden iki erkek çocuğunu okuttun istanbul gibi büyük bir şehirde ve o birgün geldiki hiç beklenmedik bir anda allahım seni yanına aldı.zamansız gidişin benim dünyamın ve sevdiklerinin yıkılışına sebeb oldu acımın sınırı yoktu artık benim için hayat çok zor ve anlamsız gelmeye başlamıştı çünki üstüste üç ölüm yaşamıştım ve dertleştiğim çok değerli gönül dostumda apansız gitmişti kiminle derdimi paylaşacaktım.içimdeki huzursuzlukları defterimle paylaşmaya yönelmiştim.
Şimdide gönül teli dostlarımla paylaşıyorum,kendimi avutuyorum.seni çok özledim gönül dostum özleminle bir yılı devirdim çok uzaklarda olsanda boynuma kardeşce sarılışını her an hissediyorum.ama biliyorum ki,ruhun kalbin hiç hayatımdan hiç gitmeyecek senin dostluğunu hiç ama hiç unutmayacağım.

Dostluğunla içimi ısıttığın en umutsuz anlarımda bana umut verdiğin için bana çıkarsız,yalansız gerçek sevgiyi veren dostluğun duygusunu keşfettirdiğin için sana çokmu çok teşekkür ederim.........

Şimdi sana biraz kırgınım ne vardı ki böyle erken erken gidecek.Hani birbirimize söz vermiştikbirbirimize bunda sonra hiç ayrılmayacaktık.Erken gittin dostum erken.

Madem öyle güle güle gönül dostum güle güle...Hatıranı en değerli yerde taşıyacağım,yüreğimde mezarında rahat rahat uyu ey benim gönül dostum.....

öldün gittin ama
yüreğime gömdüler seni.

YAZAN:GÜN IŞIĞI