KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
Anlayamazsınız
Bir karanlığın tepesindeyim şimdi adeta...
Çözemiyorum bu düştüğümüz çaresizliği, film şeridi gibi geçerken gözümün önünden yaşananlar, nasıl da sessizce vuruyor farkındalıklar. Kimseye diyemediğim bir hastalık bu, anlatmak istediğim sensin ama ne ben anlatabiliyorum ne de sen anlayabiliyorsun. Bu aşk kitabını kim yazdı bilmiyorum ama kanunlarının adil olmadığına seni sevdiğim kadar eminim. Ne ümitlerim kaldı şimdi, ne de hayallerim. Yıkıldı gitti sevinçlerim sensizliğin arifesinde... Kim bilebilir hesapsız kitapsız sevdiğimi, ben kendime bile anlatamazken suskunluklarımı, senden nasıl anlamanı bekleyebilirim ki, tüm hataları kendimde aramaya başladım artık, toz konduramıyorum sana bunu çok iyi biliyorum artık. Şimdi yorgun iki yıldız gibiyiz gökyüzünün karanlığında ayrı yerlerden ayrı yerlere kayabilen. Ben annesini kaybetmiş bir çocuk gibi tedirgin ve çaresiz fakat bir o kadar da umutluyum. Seven insan umudunu zerre kaybetmez, her ne kadar umutsuz olması gerekirken bile. Sevmek bu değil midir ? Suya yazı yazmak kadar imkânsız olduğunu bilirken bile tekrar tekrar ümitlenmek, her geçen gün acı acı kavrulurken bile bir saniye olsun sevincini yitirmemek değil midir ? Kimseye kanıtlayamam yüreğimdeki sana bağladığım çözülmez düğümü, biliyorum çünkü ne başkaları görebilir, ne de sen görebilirsin benim sen de gördüğümü.
*Enes Demirci*
YORUMLAR
beni anlatmış gibi bir yazı :) desem...demek ki herkese aynısını hissettiriyormuş aşk.. aşk denilen duygu bir düğüm...ruhda- boğazda- kalpte..sonra ne oluyor bilemiyorsun umudunu kaybediyor aşkınız ... gelgitlerden ... ve hayat sana hep bir alternatif sunuyor...bak buda insan sevmediğin halde saygıyı buluyorsun ya onda ve o canın elinde kayıp gidiyorsun ya gözlerin yine de arkana bakıyor hep gözlerin dur gitme deyişini bekliyorsun ..suskunluk kabul ediş işte ve imkansızlıl ...ve hayat mücadelesi başka limanlara akıyor..
kalemin daim olsun ..saygılarımla
