"hayatımın ANA damarı vazgeçilmezim"

yıllar sonra dahi sevebileceğim özel kadın" ölümsüz "hayatımızın kalbi hayatımızın en önemli mucizesi ,herşeyden vazgeçebilirim ama herşeyden annemden asla..bir düşünce akımı bir sorumluluk erbabı kesişen çizgilerin toparlanması ,varoluşumun sebebi

sesini duymak ismini zikretmek ayrı nefes ayrı heyecan ,annemi özlüyorum .görmediğim her an hep bi adım arkamda biliyorum yinede arkama bakma ihtiyacı duyuyorum.gözlerim görmediğinde kokusunu hissediyorum.
uykum kaçtığında koşa koşa anneme gidiyorum,yaşın ne önemi varki.anneler için çocukları hiç büyümez bunu biliyorum .bazen hırçın olsamda annemdir affeder diyorum.ne kadar yük yüklenmiş olsada her durumda vefalı davranışı ile kalplerin en gözdesi bunu yalakalık diye söylemiyorum,anneler bilir elbet çocuğunu kötü olduğunu bilseler bile bağışlar.affeder.doğduğu günden itibaren annenin kopmaz bölünmez bir parçası olduğunu,

beni biliyorsun ve beni herkezden ,kendinden bile iyi tanıyorsun..gözlerime baktığında bir okyanusun içindeki en derinlikleri görüyor susuyorsun ..bazen yerinde bazen zamanı gelince desteğin hep üzerimde.üzülmeme kıyamadığın anlar varya gözümden akan bir damla yaşın hesabını sorarsın bilirimde,sen annesin herşeyimi bildirmemeliyim ,söylediklerim inciltmediklerim olmalı senin kadar hassaz olamıyorum.bazen acizim bazen sabırsız senden çok şey öğrendim öğreniyorum ama bir sen gibi olamiyorum..

herzaman canımsın dersin ya yinede senin kadar seni düşünemiyorum..
herzaman söylersin"ben seni ,sen çocuklarını düşüneceksin"sende anne olunca çocuklarını benden çok koruyacak benden çok seveceksin.

annemi anlatmak zor değil,anlamak kolaydadeğil ,kendinden başka sevdiklerini düşünür,mutlu olduklarında mutlu olur.
yakın bi zamanda annemi ilk kez kahkaha atarken gördüm tv ’de ne izliyorduk hatırlamıyorum,hatırladığım sadece annemin çok içten katılarak gülmesiydi,uzun zamandır hiç annemi gülerken görmemiştim.çok mutlu olmuş,öylece annemi seyrediyordum.o gün hiç aklımdan çıkmaz .annem herzaman ağırbaşlı ciddi olduğu gibi yumuşak ve ılımlıdır.

aşırılıktan hoşlanmaz,herşeyini normal yaşamayı ve başına gelebilecek hiçbirşeyden şikayet etmemeyi onda gördüm..bazen türünün kalmadığını düşünüyorum bukadar fedakar oluşu beni sinir ediyor.

annemin yıpranmasını üzülmesini kırılmasını hiç istemiyorum,ailemizin başhemşiresi gibi birde hasta olan anneme allam ya bi gidin! annemi kıskanır hale geliyorum bazen sevgisini yeğen ve kuzenlerimin o kadar çok üzerine düşüyor olmasına da bayılmıyorum.sevilmesi güzelde .benden sevgisi azalirsa diye çocukca düşünmüyor değilim,ama o benim annem kimseyi öpmesin sevmesin istiyorum bencilim cünkü sevdiğimi paylaşamıyorum..

çok seviyorum seni annem.belki ben odunum !bazen çok belli edemiyorsam özür dilerim !

gözlerin hep gülsünki benim senden yaşam sevinci almam azalmasın ,senin varlığın güç kaynağım olsun hep.

bazı geceler seni izliyorum camdan dışarıyı seyredişini,gözlerinde çok derin anlamlar beliriyor,ıssızlaşıyorsun
bunu hissediyorum belki gözlerin doluyor zaman zaman belli etmiyorsun,biliyorum biliyorum ki üç çocukla
neler yaptığını neler yaşadığını anlatıyorsun hayat arkadaşına ..buğulu camlar ardında yüzün yansıdığında
gördüğüm portre gözümün önünde,babamı özlüyorsun işte..
herşeyini paylaşabileceğin sevdiğin adam olsa çok farklı olurdu belki .

anneme sarılıp öpmek çok istiyor olsamda o anı bozmak istemediğimden
"yinede bir baba kadar yürekli savaşcı annem var diye şükrediyorum"
kelimeler kifayetsiz...kalıyor...