UMURSAMAK.

• 15 Haziran 2015 Pazartesi 22:43:40

.Konuşurken mangalda kül bırakmıyoruz da,aslında umursamak öğretilmemiş bize.Mesela ben,hiç çiçek falan yetiştirmedim ,zamanım olmadı belki..Natürmortlarla takıldım.Zira on lar da canlı ve de eğer yetiştirmek derdindeysem,sorumluluğunu almak gibi de bir derdim de olmalı diye düşündüm.Kedileri severim mesela.Onları daima besledim.Evde benimkinin dört yavrusu,sokak kedisininin de iki yavrusu var.Onu da –madem bu kadın bu kadar kediyi besliyor,buna da bakar diye düşünüp,-çok küçükken bahçeme bıraktılar..Oysa onlar için bir ev kirası mama parası ödüyorum ben..Helali hoş olsun..Çok zengin olduğumdan mı?Yoksa,açlıklarına duyduğum saygıdan mı..Mesela benim oturduğum apartmanda emekli bürokrattan tut da,cerrahına ,avukatına bir sürü kişi yaşıyor aslında..Hepsi de hümanisttir mesela.Ören’de bir sincap heykeli var ya,o kadar da hayvan severler işte.Ki,bu kedileri beslemedin miydi,onlar sincapları parçalıyorlar.Doğanın kanunu bu.Kedilere mi kızmalı şimdi..Ya da sokak köpekleri..Şimdi azaldılar,çünkü belediye anons yapa yapa topladı onları.Ki onlar,kediler kadar bile şanslı değiller yemek bulabilmekte..Kimbilir nerelere, kaderlerine terk edildiler..Peki;çok batılı isek,oralarda sokakta kaderine terkedilmiş hayvan var mıdır?Tercihi bile olsa sokakta illa da dilenerek yaşamak zorunda mıdır?.Dindar olsak,yaratılanı severiz yaratandan ötürü demez miydik.Veya Allah’ı görmesek de aç çıplak,yarattıklarını görüp de,onlara yardım etmemiz gerekmezmiydi.Suriye’liler geliyor akın akın.Savaş kötü şeydir.Evinden yurdundan olmak daha kötü bir şeydir.Mesela benim büyük ninem,Kurtuluş savaşında Yunan’dan kaçarken- memleketi içinde bir yerden diğer bir yere -,tutmuş kahve değirmenini sokmuş koynuna.Evinden aldığı tek şey bu.Hep de anlatmış sonra,neden kahve değirmenini götürdüm diye..Herkes sınırına geleni geri çevirmez.Bakınız Uygur Türklerine de sınır komşuları sahip çıkmıştır..Yani demek istediğim şu ki,buralarda aşktan meşkten muzdarip çok insan var..Onlar da haklılar.Duygular farkında olduğumuz yaşantılar.Lakin,hiçbir şeyi,keşke sadece -bizim kedimiz,bizim köpeğimiz,bizim bahçemiz,bizim arkadaşımız ,çocuğumuz- olduğu için sevmek zorunda hissetmeseydik kendimizi..İnsanlar çok bir garip varlıklar.Ne zaman ne düşündüklerini kestirmek zor..İnsanoğlu gariptir her lafı kalırmaz,diyen Neyzen’e gel de katıllma....RC