KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
SANA/L MEKTUP
Ölümlerin, cellâtlarıyla kol kola gezdiği bir coğrafyadan, tetikçilerin kele başı mesaisi sayesinde dünya silahlar örgütlerin palazlandığı bir uzay çağın derinliklerinden yazıyorum bunları…
Ah Simya’m! Eskiden çiçek, kuş motifli zarflar içinde beyaz kâğıtlara sevgiyle kutsanmış sevda sözcüklerini, aşk dizelerini sıralardık. Şimdi imkânı yok! Ne zarflarımız vardır beyaz ne de duygularımız vardır sevgi dolusu…
Bir teknolojidir hızla gelip gidiyor, parmaklar arasında “gönder” talimatıyla kısa mesajlarla aşk destanlarını yazmaya çabalıyoruz fakat mümkün değil; çünkü metalik bir ses, soğuk cılız kelimeler raptiye gibi duygularımıza saplanır gibi oluyor.
Ne yazsak ne düşünsek politik… Oysa apolitik zamanlarda sade, gerçek ve süssüz aşklarla büyüdük, büyütülmüştük. Şimdi ne yazsak ya sanal ya da yalan gibi duruyor; yalanları kanıksadık, yüzsüzleştik adeta. Kime karşı mı? Sevdiklerimize karşı makineleşen duygularımızla, sahici olmayan aletlerle duygularımız Titanik gemisinin çarptığı buz dağlarından buz ç/alarak buzlaştı; buzlaşan duygular neye yarar ki…
Modern cinayetlerin, intiharların eşiğinde kalan insanlar artık AVM’lerde torba torba mutluluğu, sevinçleri satın alıyorlar! Ne garip değil mi? Kapitalizmin bu buluşu ne kadar mutsuz insanlar varsa onların derdine çare bulmanın haklı gururunu yaşıyorlar; ne kadar çok alış veriş o kadar sevincizm! Tüketicilerin mutluluğu, kapitalizmin neşesinin ahenkle dansına gark oluyor dünya!
Ben de bugün bir AVM’nin içinde mutlu olmak için değil hayata kalmak için “kampanyalı, Halk günü ” ürünlerinden yararlanarak asgari ücretimi sarsmasın diye geldim! İnan! Aybaşını nasıl getireceğim diye kara kara düşünmeye başladım velhasıl tüketmekle mutlu olunmuyor! Oysa yanı başımda duran, cüzdanında bir sürü kart olan bir beyefendiye sordum
“Niye bu kadar çok kart?” adam yabani bir gözle, alayla ve kahkahalara tarak:
“Bunlar kart değil, bunlar her kapıyı açan Anahtarlardır!”
Şimdi “ben de mi ?” diye soruyorum fakat cevapsız kalıyorum…
Ah Simya’m! Bu kadar sorunsallıklardan sonra insanın aklına sevici kelimeler gelmiyor ki!
Senden yana duyduklarımın yalancısı olarak senin bir cennet hayatını yaşadığına dair duyumlar aldım. Altında son model bir araba, elin altında altın tasmalı bir köpek, adına katlar ve cennetten ç/alınmış bir evin varmış! Kıskanmıyorum inan çünkü aklını kullanıp yoksul âşıktansa duygusuz, yaşlı bir zengine varman çok ama çok akılıcaydı. İstediğin oldu fakat senin istediğin bir başkasının hayattan ve kendinden vazgeçmesi oldu, biliyor musun?
Ölümlerin, cellâtlarıyla kol kola gezdiği bir coğrafyadan VE insan değerinin parayla ölçüldüğü bir uzay çağın derinliklerinden yazıyorum bunları…
Ah Simya’m! Böyle bir mektubu yazmama sebep olan ben değilim inan. Sinsi ve gizil bir sistemin çarklarından öğütüldüğümün farkında değilim… İnan değiliz!
Bazen hayatın yularını kaçırmış gibi hissediyorum kendimi; kabullenmişlikten başka ne yapabilir ki insan? Bazen de hayatın, hayata sarılmak olduğunu söylerken yalan attığımı düşünüyorum! Oysa Hayatın, paraya sıkı sıkı sarılmak olduğunu ve bunu geç öğrenmenin şaşkınlığı içindeyim.
Ah Simya’m! her şeye rağmen hayat güzel, galiba ben bazen hayatın güzelliğini ya fark etmiyor ya da bazen aşırı duygusallığıma kapılıp hayatın renklerini kaçırıyorum.
Ah Simya’m! Sen hayatını dolu dolu yaşa ben de hayallerimin derinliklerinden masrafsız, zararsız ama sıradan hayatıma devam edeyim… olur mu?
Biliyorum sevgili! Bu mektupta ne kokum ne de gözyaşlarım var. Soğuk klavye tuşlarına dokunmakla yazılmış bir mektuptur!
Hoş çakalsın! Sevgili:)
Patetik Mektuplar/ 2BİN15
YORUMLAR
Kapitalizm bize sunduğu soğuk duygular...
Kar yağıyor bu mektubun üzerine de. Duygular mı değişti. Yoksa kelimeler mi . Her ikisi de değil sanırım bizler değiştik ve ucuzlattık duyguları...
Sanal mektup ne kadar serin olsa da bu mektupta halen çok sıcak duygular var...
Yüreğe dokunan mektuptu...
Sonsuz saygı ve sevgilerimle emeğine yüreğine sağlık...
Sıkı bir mektuptu sıkıca tuttum bu mektubu sağlam mektup Sevgili Deman ...
mektup geldi, postacı gelmedi...)
DemAN
sevgiyle selamlıyorum güzel yüreğini
"sahip olmak mı, olmak mı?"
Maddesel olana ne kadar çok sahipsek o kadar yoksuluz gerçekte
Teknoloji araçsallığını yitirmemeli
Amaç halini aldığında ve giderek tanrısal bir hüviyet kazandığında teknoloji, tüm bir yaşamı çöle çeviriyor
Yüreğinize, emeğinize, kaleminize sağlık hocam.
DemAN
Metayı araç oalrak kulanırsan efendisi, amaç olarak kulanırsak kölesi oluruz, edindiğim temadan kapitalizmi eleştirmeyi irdelemey çalıştım. dediğiniz gibi metanın araçsal olarak kalmasını öğrenmeliyiz, değil mi?
Değer katınız, onur verdiniz hocam
selamlar
pulsuz mektupları seviyorum...ne kadar buruk ve hüzünlü de olsa kapılıp gidiyor insan girdabına...aşırı dozda sevgi ve duygusallığı bir yana, gerçekleri de tokat gibi suratımıza çarpışı var bir de yüreği yanık bu mektubun
çok güzeldi...teşekkürler...
DemAN
Mektubuma değer katınız; çok sağolun...
teknoojiye ve kapitalizme gösterdiğimiz ilgiyi, insanlara ve kendimize verememenin eleştrisiydi bir bakıma...
Sevgiyle selamlıyorum
Öz'ünde sitem genele güzel yayılmış mektupta. Her şey tastamam olsaydı mesela O olsaydı yanında yazıdaki kahramanın, yani seçimi farklı olsaydı sevilenin ne olurdu diye düşündüm öylece. Galiba bu mektup ve daha onlarca yazılan olmazdı negatifliğinden tutup pozitiflenecek.Yani demek istediğim hayat yaşanılan doğrultusunda olması gerekene yönlendiriyor insanı; tutunabilmek adına da her birimiz kaybediyor görünebiliyoruz gözyaşlarımızı.
Çok güzel bir paylaşımdı
Yürekten teşekkürler
Sevgiler
DemAN
Metayı araç oalrak kulanırsan efendisi, amaç olarak kulanırsak kölesi oluruz, edindiğim temadan yola çıkmıştım. değerli katkınız için çok teşekkür ederim
Sevgiyle kalın :)
DemAN
Beğenmenize çok sevindim, bu mektup, kapitalizmi ve sanal hayatı sevgili-çok sevildiği ve amaç edinmesine sıkı bir eleştriydi...
Tekrar teşekkür ederim, çok sağolun
Sevgiyle kalın
"Makineleşen duygular" gerçekçi ve bir o kadar da yürek burkan. Güvensiz bir dünya kendi yıldızını parlatırken insanlar kendi ekseninde mat ve silik bir hale dönüşüyor. Yazık! hangi ara duygularımızı öldürdük! Yada duygularımızı telafuz etmekte zorlandık. Ben umudumu yine de kırmak istemiyorum zira klavyeye değen parmaklarım sıcak... Çok beğendim. Tebriklerimle.
DemAN
Güzel, etkili bir mektup analiziydi... Değer katınız çok ama çok teşekkür ederim hocam...
Sevgiyle selamlıyorum
