Bir şiir doğarken...
Gün ağarmamıştır daha.. Anneler kucaklarında bebekleriyle.. Babalar kanatlarında eşiyle.. Çocuklar kardeşleriyle yanyana uyuyordur... Mavi gezegen gün ışığını bekliyordur.. Ormanlar yaprağın yeşilini.. Ve pencereler kabenin örtüsünü... Sabahlar horozun ötüşünü ve gün bir nur topunun gülüşünü bekliyordur...
Bir şiir doğduğunda...
Bir anne uyanmıştır bir baba telaşlıdır ve bir cok evlat arayıştadır... En fakir sofralar şenlenmiş ve aç gırtlaklar ıslanmıştır... Çökmüş karınlar doymuş ve geleceğin gözleri ışıldamıştır....
Bir şiir okunurken...
Buz dağları çözülüyor Çine mürekkep gidiyor ve Anadoluda bir at kişniyordur... İranda kalem çiziyor Mısırda akan kan diniyordur.. Cebelitarık pisliğini tükürmüş ve okyanus şefkatle görmezden gelmiştir.. İnsanlar gülüşmüş kılıçlar bilenmiştir.. Ak güvercinler uçuşmuş ve kıratlar şaha kalkmıştır...
Bir şiir eskirken...
Güneş direniyordur ikindiye ve dayanmıştır akşama.. Ay randevuyu aksatmış yıldızlar gökyüzünden kaçmıştır.. Bir babanın elinde bofra cigara tutuşmuş ve sokaklarda bir anne çığlık çığlığa koşuşmuştur.. O evlatlar şiirlerini ceplerine koyup unutulmuştur...
Bir şiir ölürken...
Sen isyanlardasındır ve duyanın yoktur.. Derdine şairleri ortak yapıyorsundur.. Siyasiler ekranda sevdiklerin uzağında ve umutların kafanın en derinindedir... Gömülecektir de şiir; ama bulunamayacaktır bir kabir.. Şiirlere diama kalem defter mezar olacaktır.. Taa ki sen okuyuncaya dek yeniden haşrolmayacaktır.. Şiir ölürken sen bağlanacaksın biz nefessiz kalacağız.. Ve bizden sonrakiler var olmayacak.. En başa dönüp son sıfırı da tüketeceğiz..
Ve şiir ne yapacaktır..
Şiir ölemeyecekir.. Sen var kılındın diye... Şiir direnecektir hayat ile ölüme.. Direnecektir insanın nakörüne ve kıymet bilmezine.. Şiirler galip gelecektir adamın ruhsuzuna herifin soysuzuna ve kadının arsızına... Şiir yenilemeyecektir bu insan tayfasına..
Çünkü şiir insanın eseri insan şiirin esiridir..!!!
Tahir Eksin -10.06.2015