BİR GÜN SENİNLE SARHOŞ OLANA KADAR İÇMEK İSTİYORUM

• 10 Haziran 2015 Çarşamba 19:53:19

Birlikte çok kez içtik, sen hep ölçülü içtin, asla sınırlarını zorlamadın.
Hep kendine koyduğun kotada içmeyi kestin.
Bir gün bana, ben hiç sarhoş olana kadar içmedim, demiştin...
Ben de istiyordum ki hayatında yaşamadığın ne varsa onları ilk benimle yaşa,
sonlarını da benimle yaşa, ortasını da, hep benimle yaşa, ölene dek benimle yaşa,
hep yaşa, yaşatabiliyorsan bir de yaşat beni, öldürebiliyorsun da kendi ellerinle öldür.

Ki sen yaşatmayı beceremedin ikimizi de
Bizi öldürdün kendi ellerinle

Bu hayalimizde diğerleri gibi eksik kaldı, yaşanmamışlıklarımıza eklendi.
Ne kadar çok yaşanmamışlığımız var, bir sonraki başlığımız yaşanmamışlıklarımız
olsun mu ne dersin Bayan K?

Şimdi izninle konumuza dönmek istiyorum, hiç sarhoş olamamıştın kimsenin yanında Bayan K.
Düşündüm hala da düşünüyorum, neden hiç kimsenin yanında sarhoş olamadığını, tabii bunu okuyucular da düşünüyordur, fakat ben onlardan önce düşünmeye başlamıştım.

Senin de bildiğin gibi konunun altında güven yatıyor, bilmem okuyucular ne düşünüyor ya da sen ne düşünüyorsun? Sen düşünmeyi pek sevmezdin değil mi bizden önce?
Şimdi yeni yeni düşünmeye başladın, iyi mi ettim seni düşünmeye sevk etmekle buna sen karar ver.

Neden güvenmiyorsun kimseye Bayan K, belki de haklısındır güvenmemekle. İnsan denilen canlı hem en güvenilirken hem de en güvenilmez yaratıktır, sana güvenerek öğrendim ben de bu acı gerçeği.
Konumuz güvenken hatırlatayım istedim, kadınlara güvenmediğimi sana anlatmıştım, yaşantılarımı örnekleyerek, sen de ne demiştin ki:
Bay K. güven artık bana..!
Peki, sen bana neden güvenmedin ve sevmedin?

Yaşadığım hayal kırıklıklarının, kâbusların, acıların, yara bereler içinde kalışımın, sakalımın bir gecede ağarışının temelinde hep bu sözcüğün yatıyor, biliyorsun değil mi, bilmiyorsan da öğren isterim, bilgine.
Bana güven, dedin. Sev, dedin. Sevdim ve güvendim, hayatımın en derin yaralarını sana açtım, en derin yaralarımı gör ki, o yaralardan vurma istedim beni, peki ne oldu? Zaten cümlenin içinde “Peki..!” sözcüğü geçtiyse okuyucular da sen de anlamışsındır, anlatmama gerek kalmadı, herkes anlayacağını anladı.
Bu arada, burada bir ima da yok, kimin ne anladığını bilemiyorum hatta senin ne anladığını da düşünmüyorum şu an, tek hatırladığım bir insana güven, sev dedikten sonra seni sevmiyorum deyip öksüz ve yetim bırakmak ne kadar doğru… Senin ve okuyucuların vicdanına soruyorum: Ne kadar doğru?
Güven ve sev..!
Sevdim ve güvendim. Ne kadar doğru?
Ramazan başlamadan önce Kumburgaz’da şarap içmiştik. En sevdiğimiz şaraptan, öküzgözü… Birkaç şişe de alıp bagaja atmıştık. Hatta bir şişesini sana vermiştim. Ramazandan sonra içeceğini söylemiştin. İçtiğinde beni hatırlayabildin mi sevdiğim?

Hayalimi karşına koy ve sarhoş ol,
Bak bakalım beni ne kadar sevememişsin.

Şu ana kadarki tüm sarhoşluklarımın sebebi sensin
Ve ne zaman kadehimi kaldırsam
“Sana..!” dediğini hatırlarım hala…
Yaşanmamışlıklarımız kaldı Bayan Nokta

Bir aşk yıpranır, biter; geriye birçok yaşanmamışlık, özlem kalır, bu anlaşılabilir bir şeydir. Bir aşkın en doruk noktasında-ki burada doruk benim, nokta sensin sanırım Bayan K- hiçbir geçerli neden olmadan arkanı dönüp gitmek açıklanabilecek bir şey değildi bana göre, ama sen yine de mantıklı mantıklı açıkladın. İlişkimize noktayı koydun Bayan Nokta. Bir de bana dedin ki “İlişkimizi bitirdik.”
“Bitirdik” birinci çoğul şahıstan oluşuyor; yani senden ve benden, yani bizden, ikimizden…
Ben bir şeyi bitirdiğimi hatırlamıyorum, ben de bitmiş olsaydın, ben de tükenmiş olsaydın, ben de yaşanmış olsaydın bitebilirdin belki. Seni bıraktım, terk ettim diyemeyecek kadar da kibarsın bana karşı?!
Sanırım bu kibarlığın bana olan saygından kaynaklanıyor?!
Neyse, konu konuyu açmasın yaşanmamışlıklarımızdan bahsedeceğim bu başlıkta, saygı kalsın bir sonraki konuya.
Bu konu aşkımızda beni en çok üzen konudur, en büyük yaşanmamışlığımızı düşünüyorum da nedir biliyor musun?
“Hayat”
Aşkınla sarhoş olmuş birine yapabileceğin en komik espriydi:
“Bir gün seninle sarhoş olmak istiyorum..!”
2014-İstanbul