Aklımdan çıkardım aklımı
Deliyim...
Fütursuz cümlelerim
Ayıklamıyorum içinden küfürleri
Kulaklarım duymuyor ağzımdan çıkanları.

Hesabı yok düşlerimin,
Alabildiğine sınırsız çizdiğim resimler
Her renk barınır özgürlüğüm de
İstersem güneşi mavi
Gökyüzünü sarıya...

Şimdi,
Sadece kendime sakladım
Destesi bozulan kurallarımı.
İstediğim gibi oynar, istediğim gibi yakar,
İstediğim gibi de yıkarım krallığımı...

Çılgınım hat safhada pervasızca
Sorumlu değilim akıllı delilerden.
Bazen ,
Bir çingene ateşinde dans eder,
Bir rum meyhanesinde kederlenirim.
Günü birlik yaşar
Günün birinde ölürüm sessizce...

Seviyorum Beni ben yapan beni.
Yanlışlarımı doğru görüyor,
Doğrularımı özgür bırakıyorum.
Boşuna değil,
Dolu dolu yaşamım.

Hatta
Firari kaç zamandır gözyaşlarım,
İçime işlemiş.
Yalnızlığım bile, Düşman artık kalabalığıma...

Umurum değil dünyanın kaç bucak oluşu,
Kılıcını kuşandım ilahi adaletin.
Üşütmüyor ayazlar, Korkutmuyor artık
Ne yaşam nede ölüm.

Çünkü deliyim,
Kendi gemimde korsan,
Kendi rotamın yolcusuyum.
Dilersem,
Demir atarım mutlu limanlara,
Dilersem
Hüzün denizinde yüzerim .
Belki melankolik şiirler yazarım,
Yakamozlara daldığında gözlerim...