O'nu Özlemek

• 3 Haziran 2015 Çarşamba 17:12:54

Onu her özlediğimde şarkılarımda olmak gibi bir zorunluluğu vardı sanki. Şarkının her defasında, her tekrarında beni ağlatmak zorundaydı. Bunlar aylar belki de yıllar sürmüştü... her şey ne kadar acıydı biliyor musunuz? Şarkılarda ruhu dinlendireyim derken, acı çekmek, acı çektiğim için de ağlamak... Evet, büyük bir Özlem’le özlüyordum onu.
Aylardan hazirandı, bilirim... Istanbul’un yağan yağmuru yanaklarımla beraber onun tabutunu da ıslatıyordu. Yağmur durmuş, göz yaşlarım yağmaya başlamıştı. Akşam olmuş, sessizliğimın çığlıkları feryat etmeye başlamıştı. Herşey çok basit, bir o kadar da acı vericiydi. Kısa fakat acılı ömrümde. Gecelerin güneşi olan Ay kaybolmuş, gökyüzünü kaplayan bir siması vardı. Her gecenin her saatinde hatta dakika ve saniyesinde onu izlediğim gecelerim oldu. Uyuyamadigim, hıçkırıklara boğulduğum, ufacık gözlerimde onsuzluğun göz yaşları doldu. Sabahlar onsuz başlarken önce zaman, sonra da bedenim dondu...