Bir gün şakalaşırken laf arasında sana sitem ettim. Sen de bana dedin ki “ Sen benim gülüşlerimi mi kıskanıyorsun?”
“Olur mu öyle şey?” dedim. Seni kıskandığım doğrudur, fakat gülüşlerini değil, senin gülüşünün sebebi olmayı en çok ben isterim. Kaldı ki ben, senin yalancı gülüşlerini bile sevdim.
Beni tanıyanlar en bariz özelliklerimin arasında şakacı olduğumu bilirler ve şuh kahkahalar attığımı… Yaşamayı seven, insanları seven biriyimdir. Böyle bir ithamla karşılaşmak beni kırdı tabii, insanın sevdiğinin ona: “Benim gülüşlerimi mi kıskanıyorsun?” demesi kadar acı bir şey varsa, o da süs biberidir.
Ninelerim geldi aklıma şimdi. Çocukluğumda yaramazlık yaptığımda ya da küfür ettiğimde ninelerim, ağzıma süs biberi sürerdi ve beni böyle terbiye ederlerdi. İki gözüm iki çeşme ağlardım, tövbeler ederdim ağzımın yanmasından. Allah rahmet etsin ninelerime.
Ben, seni terbiye etme yöntemi olarak susmayı ve surat bükmeyi tercih ettim, bilmem ne kadar doğru bir yoldu ve bilmem ne kadar etkili oldu?!
Seni terbiye etmek, demek hoş olmadı kanımca, şimdi sen “Ben terbiyesiz miyim?” diyebilirsin, terbiyesiz değilsin; sevgisizsin sevgisiz… Birazcık da terbiyesiz bir sevgisiz…
Bu arada terbiye etmeyi; sevgi aşılamak, sevgi paylaşımı anlamında kullanmıştım, bilgine.
Beni acılara sürüklediğinden beri, o gülüşlerimden, şuh kahkahalarımdan eser kalmadığını biliyorsun değil mi, sence ben senin gülüşlerini kıskanmış olabilir miyim?
Şimdi Facebook sayfanı açtığımda gülüşlerini görüyorum, gülüşlerim sende emanet, onlara iyi bak olur mu? Bir gün senden de çalacaklar onu, senin benden çaldığın gibi.

Bir gülüşün uğruna nelerden vazgeçmezdim
Bir kez gülmemem için, sen benden n-asıl vazgeçtin.

Şimdi düşünüyorum da senden ayrıldıktan sonra çekildiğim her fotoğrafta yüzümde sahte tebessümlerim var, bu sahte tebessümlerimin suçlusu sensin, biliyorsun değil mi?
Gidiyordun giderken keşke gülüşlerimi de götürmeseydin yanında.

Bir damla yaş olup aktın gözümden gecenin karanlığında
Elimin dışıyla sildim seni uğurladım
Dokunuyorum sana, gözyaşlarıma dokunduğum gibi
Avuç içlerimle
Ne kadar da yabancısın, artık gözyaşlarım gibi bana

Benim adım ayna
Hatırla
Kurduğun tüm sözcükleri ama
Bir ayna olsaydım da
Kullanabilir miydin o sözcükleri bana
Kullanırdım, diyorsan hiç utanma
Bak bana,
Benim adım ayna


Ben hala gülüşlerimi görebilirdim gözbebeklerinde
Gözlerini kaçırmasaydın benden…

Mesele gülüşün altındaki kederi görmekte değil
Mesele gülüşün altındaki keder olmamayı başarabilmekte
2014-İstanbul