Hava yağmurlu.
Gözyaşlarını, sürüklenmekten kurtarmak isteyenler, paltolarının yakalarını kaldırmışlar, acele adımlarla ıslak caddede yürüyorlar.
İçimde sebebini bilemediğim tarifsiz bir sıkıntı var. Şu yıkık duvarın dibinde el açan dilenci kadın, parçalıyor yüreğimi. Adımlarını sıklaştırıp avucuna bir kaç kuruş bırakanlar süratle dönüyorlar köşeyi.
Hava yağmurlu.
Ümitsiz gözyaşlarıma benzetiyorum bu ayın yağmurunu.
Aylardan Nisan. Tam ümitlerin yeşereceği mevsim, İlkbahar.
Oysa ben, ümitlerimi çoktan yitirmiş, her bir kişinin gözlerinde, saçlarında aramaktayım onları.
Bir otobüse bindim.
Kalabalık, bir kargaşa var ortada. İhtiyar bir kadın bağırıp duruyor. Ayağına mı basmışlar ne?
İki genç dineliyor yanımda. İkisi de üzgün. Belkide bu yağmurla sürüklenen anılarını düşünüyorlar.
Evdeyim.
Her yer kapkaranlık. Şömineye odun attım biraz, nasılda güzel yanıyorlar çıtır çıtır. Alevler cehennem ateşine benziyor. Her bir çıtırtı ile , bir melek daha ölüyor kötü insanların uğruna.
Dışarı çıkmak istiyorum.
Yeter, yetişir diye bağırmak istiyorum ama sesim çıkmıyor. Boğazım kurudu sanki.
Defterimi alıyorum elime.
Yazıyorum yazıyorum, belkide ferahlamak istiyorum biraz.
Bir kadın çığlığı, arkasından berbat bir kahkaha yayılıyor loş ışıklarla birlikte caddeye.
Günah kadınları yine yollara dökülmüşler. Yine kahır dolu dakikalar geçiriyorlar, direk diplerinde gözyaşları dökerek.
Günahsız olanları düşünüyorum. Hiç bir günahı olmayanları düşünüyorum bu yollarda.
Yine defterime dönüyorum. Yine anılarıma gömülüyorum çaresiz.
Yazıyorum yazıyorum. İçimi dökmek, tekrar ferahlamak istiyorum satır satır ve anılarımın içinde kayboluyorum isteyerek...

SÜZAN ÇELİK
EMKL. ÖĞRT.
YAZILIŞ TARİHİ...23.06.1967....CUMA....SAAT...17.04

DÜZENLEME...YAZI HİÇ BİR DÜZELTME YAPMADAN DEFTERİMDEN ALINMIŞTIR.
30.05.2015.....C.TESİ...SAAT...00.32