Ah bu insanlar...
Ne zor insanlara birşeyler anlatmak, ne zor kendini ifade etmek...
Bu insanlar nerden öğrendi bu kasvetliği, nasılda güzel oynayabiliyorlar rollerini...
Hayat işte kime neler sunuyor, bize sadece bakıp kaçıyor. Muutluluktan yana mı kullansak Hakkımızı belki de Mutluluğu kaparız, mutluluk abidesi olurz . Bize keşke demeyi öğreten hayat , iyi ki demeyi de öğretecek ve ben buna inanıyorum. Inanmanın ne kadar önemli olduğunu biliyorum, inanıyorum Mutluluğu yakalıycam, başarabilirim ve ben buna inanıyorum. Örnek almak istediğim biri vardı hayatımda keşke onun gibi olabilsem dediğim... O hep savaşmaktan yanaydı hiç bir zaman pes etmezdi, inatçıydı, hırslıydı, cesurdu ... Ben onu imrenerek örnek almaya çalışırdım. Kendiyle o kadar Barışık, kendine o kadar güveniyordu ki sanki Herşeyi yapabilir gibi geliyordu bana... Yapıyordu zaten, kendi hayatı için bir Sürü fedakarlık yapan, kimseyi takmayan, adam gibi adam... hayatın zorluklarını bana anlatan ve benimde ne olursa olsun pes etmeyeceğim konusunda bana destek veren ilk kişiydi o , benim ne kadar azimli başarılı biri olduğumu söylerdi... Ve onun en meşhur sözü de ’inanmak başarmanın yarısıdır’ü sözüydü. Bende inanarak çıktım bu yola, inanıyorum ki başaracağım...