sihirli yüreğime

• 24 Mayıs 2015 Pazar 17:26:16

Hani sihirli bir değnek dokunmuş gibi olur ya bazen hayatın…Hani herşey bi anda değişmeye ve iyileşmeye başlar…Hani dünya toz pemde gelir ya bazen insana…
İşte o sihirli değneğim sensin…
Hani biri yada bir şey olsa tutsa elimden dersin ya bazen…Hani isyan edersin ya bazen gerçek bir sevgi diye…
İşte gerçek sevgi sensin…
Hani avazın çıktığı kadar bağırırsın ya bazen tutan yok mu beni diye….Hani uçurumun kıyısındaymış gibi hissettiğin anlarda aniden bir el hissetmek istersin ya bazen
İşte o el sensin…
Sevgi bu galiba…Yani birini sevmek….Bir erkeği sevebilmek…Omzunda huzuru hissedebilmek…Yanında güvende olduğunu bilmek….O erkeği özlemek…Korkmak kaybetmekten…
Kızgınlıklarım…Öfkelerim…Ağırdır demiştim benim sevgim…Kolay kolay sevemem çünkü bir erkeği…Sevemedim de….
Hiçbir erkeği kaybetmekten korkmamıştım ki ben….Sevgilerim oldu ama korkmamıştım bu denli gitmelerinden….Bu denli huzur hissetmedimki hiçbirinin yanında…
Ben bağlanmadım ki hiçbir erkeğe bu zamana kadar….Ve işte sen o bağlılığın adı oldun şimdi….
Hani hiç bilmediği bir yere giderken heyecan duyar ya insan…İlk kez yaşamanın görmenin bilmenin heyecanı….
İşte sen o hiç bilmediğim yer sin…Heyecanla geldim sana…Ne olacağını bilmeden…ve Ne olduğunu bilmeden…Evindeki ilk gün demiştim sana bekleme benden böyle şeyler ben bağlanamam kimseye diye…
Neden nasıl ne zaman bilmiyorum bağlılık dedikleri şey bu galiba…Böyle mi olur insan gerçekten…Özler…İçi cız eder…Tuhaflaşır…Kıskanır…
Peki ya bu mutluluksa…Bu bağlılıksa…Bu sevgiyse…Ben neden ağlıyorum şimdi…Neden ağladım dün gece ve ondan öncekilerde…
Peki ya ben bu zamana kadar beni ağlatan yada buna yeltenen herkesi çıkarmışken hayatımdan neden sımsıkı tuttum seni….
Peki ya güvenmemişken hiçbir erkeğe ve hep aralık bırakmışken kapıları ne olur ne olmaz diye…Hiçbir erkeğe tam olarak vermemişken içimi ve sevgimi neden sen de bu değişti…
Peki bunun adı sevgiyse…Aşksa…Bağlılıksa…Bazı zamanlar bu kadar yakarmı insanın canını….
Evet yandı canım…Korktum bir erkeği kaybetmekten İLK defa…Sevgi senin adın oldu…
Bir erkeği kıskandım İLK defa…İLK defa sorguladım kendimi noluyo bana diye…Ve İLK defa aşk oldu gözlerimin içi…Ve ben İLK defa bir erkeğe böyle aşkla bakar oldum…
Evet yandı canım…Yandı canın…
Kırıldın ve kırıldım….
Ama gidemedim senden…
Hani çok sevdiğin biri gider ya aniden bazen…Çok acır için…Öyle oldu işte içim…
Gidemedim senden…Denedim ama gidemedim senden…
Herkesten her şeyden ailemden bile gitmişken…Gidemedim senden…
Aşk böyle bir şey mi gerçekten…Hem ağlayıp hem de ışıl ışıl gözlerle aşkla bakabilmek mi sevdiğin erkeğe…
Aşk böyle bir şey mi gerçekten….gözyaşı, gülümseme, öfke, hüzün ve sevginin iç içe geçmiş halimi…