...HAYATA DAİR...
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
....Ara sıra, fırsat buldukça içime döner konuşurum kendimle." Nesin, ne oldun, ne olmak istedin, erdin mi muradına, istediğin yerde misin?" diye sorarım kendime. Çoğu soru karşıma olumsuz cevaplarla dikilir dağ misali. Yıkılır gibi olurum bir an.Hatta isyana yeltenir içimin sesi. Beni bile duymaz, kendi haykırışlarının arasında.
....Ve yine, ara sıra, fırsat buldukça içime döner konuşurum kendimle. Akıl versin bana isterim içimdeki çocuğum. Çocuk gözüyle baksın olaylara da, saflığın ışığıyla aydınlatsın beni diye. Canımı acıtanlarla baş etmek için mutluluğundan bir tutam versin bana diye. Bazen kaçar olur benden, bazense tüm açıklığıyla geçer karşıma. Ve hep bu seyahatlerimden yüzümde bir gülümsemeyle ayrılırım.
....Ara sıra da kızarım kendime," Niye böyle güçsüzleştin" diye. "Bilmiyor musun hayatın ne denli zor olduğunu? Nerde senin yılmaz ümidin, güzellikleri hapseden sevinçli kalbin? " derim sohbetlerim de yüreğime. Bir anda geliverir kendine. Atılır yalçın kayalar gibi zorlukların önüne. Ve ben yine hayata dair ne varsa alıp yanıma, bana verildiği kadarıyla, ömür yolunda ilerlemeye devam ederim. Bir de en çok geriye dönüp baktığımda, bu ümitsiz hallerdeki küskün halime gülerim.
....Çünkü ben; ne hayata, ne zorluklara, ne sevdiklerime, ne kendime hiç ama hiç küsemedim. Denedim de olmuyor. Sevgiyi seven bu yürek küs kalmayı başaramıyor. Zaten an geliyor niye küstüğünü de unutuyor.
En sonunda da hadi diyorum kendime...
Gülümse şöyle bir...
Ne varsa hayata dair...
Elindekilerinin değerini bil...
Bilmeyenlere de mümkünse sen bildir...
ASLI DEMİREL...
YORUMLAR
bence günün yazisi olacak kadar iyi bir yazi degildi.ama sasilasi hersey ve buda olmus bunun icin bir sey yapamam.bence daha iyi yazilar vardi.baska bir yaziya puan verdigim gercek.bunun icin degil begenmememin sebebi sadece edebi olarak hafif kaldi bence.
ama yazan amatör puanlayan amatör cok da garipsememek lazim.
icime sinmeyerek kutladim efendim.
..........................f.s.m
Hayatın maddi varlıklarına bel bağlarsak huzur bulmamız çok zor. Bunun sınırı yoktur. Bir noktada büyük gücün tanrıda olduğunu kabullenmeliyiz. Olanla yetinmesini bilmeliyiz. Şükür edebimek insanı huzura götürür.
KOrkuyu, bencilliği, kıskançlığı,kötülük yapacak düşünceyi,kaygıyı,mazeretleri,dedikoduyuve her türlü kötü düşünceyi aklımıza dahi getirmemeliyiz. Bunun yerine, sevgiyi, yardımlaşmayı,ümity edebilmeyi,saygılı olmayı,kendimize güveni,gülümsmeyi, selamlaşmayı her zaman aklımızda tutmalı ve yapmalıyız.
Çok güzel bir konuya değinmişsiniz. Kutlarım. Bu tip Konuları daha geniş olarak işleyin. <<Göreceksiniz, olumlu sonuçlar alacaksınız.BaşaRILARINIZIN DEVAMI DİLEKLERİMLE. sAYGILAR.
MEHMET ŞAHİN
EMEKLİ ÖĞRETMEN