ROTİNDAYA MEKTUP

• 21 Mayıs 2015 Perşembe 08:04:42

Merhaba Rotinda

Bugün, ölümünün üzerinden tam yedi yıl geçti. Yedi yıldır yoksun, kapayıp gittin gözlerini.
Ah Rotinda, Rotindam... Sevdiğim, gerçek aşkım, hiç gerçekleşmeyen rüyam, buğday tenli meleğim, kursağımda kalan hevesim, nefesim...
Evlendim. Dört yaşında bir kızım var. Onun da adı rotinda... Ah, keşke görsen; o kadar benziyor ki sana... Saçları sen kokuyor, gözleri sanki sen bakıyor, dokunsa bana sanki sen dokunuyorsun. Biliyor musun Rotinda, ben kızımın gözlerine bakamıyorum; bir yerlerim seni anımsayacak, gözlerim dolup sana akacak diye korkuyorum...
Karım biliyor seni, annem anlatmış ona.
Karımı seviyorum Rotinda, ama sakın kederlenme. Senin de onun da yeri yüreğimde bambaşka. Biliyor musun, karım da seni çok seviyor...
Hatta senin resmini asmış kızımın odasına:
" inşallah onun kadar güzel olur, kızımı da senin kadar seven biri olur." deyip duruyor...
Bugün ne yapmışlar biliyor musun? Dur anlatayım... Bugün ölüm yıldönümün ya, mezarında geçirdim bütün günümü. Sana yaşar kemalin bölümler, nazım hikmetten şiirler okudum. Sonra bir öpücük kondurup mezar taşına evime döndüm. Bir de ne göreyim; benim minik Rotindam tıpkı sen olmuş. Dudaklarına kıpkırmızı ruj sürmüş, en sevdiğin kırmızı fistanın küçüğünü giymiş, saçlarını seninkiler gibi kıvırcık yapıp uçlarını sarıya boyamış, ayaklarına da bir karıs topuklu giymiş salonda düşe kalka yürümeye çalışıyor. Beni görünce kopardı çığlığı:
"Baba bak, rotinda oldum..."
Benim hanım senin fotoğraflarına bakmış, böyle bir jest yapmış bana. Oturdum, sarıldım kızıma hüngür hüngür ağladım yedi yıl sonra. Bir kez daha lanetler yağdırdım öldüğün güne, bir kez daha hatırladım günlerce komadaki halini...
Yanıyorum Rotinda, yüreğim cehennemin yedi kat dibi... Hem, ben bu mektubu kime yazıyorum ki, sen okuyacaksın da sanki...
Üzülme diye hiç demedim ama;
Sen beni niye bıraktın rotinda? Hiç mi acımadın allah aşkına? Bak, ne hale soktun beni. Kızımın gözlerine bakamıyorum, ona sarılıp uyuyamıyorum seni anımsatıyor diye. Seni yaşayamadım ya, kızımda yaşatıyorum gülümsemelerini...
Ulan yaşasaydın var ya, ne denli değişecekti kaderimiz... ölmeseydin var ya ne kadar mutlu olurduk ikimiz. Unutamadım işte, o kadar yıl geçti çıkaramadım hasretini yüreğimden. Evlendim, kızım var ama hala seni yaşatıyorum gönlümde. Öyle bir yazılmışsın ki alnıma, öyle bir yakmışsın ki yüreğimi; kimse cesaret edip söndüremiyor her an korlanan o ateşi. Neden öldün, neden yarım bıraktın ki bizi Rotinda?
Artık yeni bir hayalim var ikimizle ilgili. Belki bir gün cennette bir cadde köşesinde karşılaşırız seninle. Kızımın sana ne kadar benzediğini görürsün, belki sarılırsın da bana... cennete gideceğimiz garanti değil, ama hayalini kurmadan yaşayamıyorum ki Rotinda.
Eğer okuyabiliyorsan bir yerlerden bilmeni isterim;
Seni çok özlüyorum Rotinda, seni çok özlüyorum..

#Kawa