HUZUR

• 21 Mayıs 2015 Perşembe 02:59:27

Huzur,uğruna ölünesi şey.Uğruna yıprandığımız ve yine de ısrarla istemekten vazgeçmediğimiz şey.Peki kolay mı ona ulaşmak.Daha fazla bir şey kaldı mı acaba ulaşabilmem için kendisine.Her yolu denedim bir türlü huzuru bulamadım der isyana düşer çıkarız işin içinden.Mücadelemizde eksiklikler var mı çoğu zaman düşünemeyiz.Belkide düşünecek halimiz kalmaz.Bu bir hata mıdır bilinmez işte yaşanılanlara göre değişir.Ahkam kesmek,sıyrılmak,kaçmak her zaman kolay olandır.Ya mücadele ? Oturup mücadelemizdeki eksikleri mi bulmamız lazım.Ben denedim oturdum verdiğim mücadeleye baktım ,hemde öyle böyle bakmak değil o kadar ince ayrıntılarıyla inceledim ki yeri geldi eleştirdim ,geçmişe döndüm baktım ordaki mücadelelerime ne için olduğu çoğu zaman farklı olsada mücadeleydi işte hepsi bi koşturmaca bir yorgunluk...Elbet kazandıklarım olmuş kaybettiklerimde.Kimi değmiş kimi değmemiş oda apayrı bir mesele.Yine bir mücadele içindeyim , onlar her zaman farklıydı da işte biz yine alışılagelmiş bir yorum getireceğiz ama bu sefer diyerek.Ama bu sefer diyeceğim demeliyim çünkü gerçekten hepsi birbirinden farklıydı elbette bu da farklı ve hayatımın farklı bir noktasından ortak olan tek nokta aklın ve kalbin girdiği çıkmaz ve çekilen ızdırap.Hani böyle hayati önem taşıyan şeyler vardır her insanın hayatında işte bunlar küçümsendiği zaman çiğnendiği zaman nasıl hisseder insan kendini iyi mi ? Tabikide kötü hisseder.Kalbiyle sevdasıyla imtihan olmak ne kadar zormuş.İnandığın,sapasağlam deyip sırtını gözü kapalı dayadığın şeylerin çatlak verdiğini görmek asıl yıkım değil mi insana...Yıkılınca mı daha fazla acı verir yoksa şimdiden çatladığını görmenle hissettiğin acı daha mı az olur.Hayat daha neler neler öğretecek biliyorum bu kötülükten kaçan gözlerim gerçekleri bir gün bir bir görecek.Bir çocuk gibiyim en ufak bir gürültüde çaresizce bir köşeye saklanıp ağlarım böylede korkağım işte.Kaldı ki boyumdan büyük acıları nasıl sırtlanayım nasıl mücadele edeyim bilmiyorum.