...Sana...
Avuçlarımın içinde paramparça cam kırıkları...Sıktıkça kanayan...Kanadıkça tekrar sana akan.
Sana bakıyorum...Bazen nefes kadar yakından ya da gökyüzündeki en parlak yıldız gibi uzaktan...Belki hayata sıfırdan başlama heyecanı belkide tüketilmiş bir yaşam gibi dönülemez bir yoldan...Çöle dönen bir hayatın içinde bir hercai menekşe yetiştirmek ne kadar zorsa...Ama sende zoru başarabilmek...İnatla,sabırla...Geceyarıları başlayan özlem nöbetleri...Uykuları kaçıran bazen ya da hiç uyanmak istenmeyen....
Bu yazının çaresizliğine isyan etmek belkide...Acıta acıta,söke söke kalbini derinden...Geçen mevsimlere,düşen yapraklara inat belkide tutunmak biryerden...El ele...Yürek yüreğe....Belkide sadece ruhların birleştiği sonsuz uykuda buluşmak sende...Kalbim avuçlarında dilediğince kanat...Merhamet etme hiç..
Belkide keşfedilmemiş bir yaşamdır aranılan....Belkide hiç yazılmayan....Yazılamayan
YORUMLAR
Yazılamayan,ya da ifade etmesi zor düşünceler,hisler,hayaller,umutlar vs....
Uyuyayamak,çekilen sancılar bitmeyen sonu gelmeyen ızdıraplar....
Hepsi bir tek his yüzünden oluyor ve siz bu yazınızla çok güzel bir şekilde bunu yansıtmışsınız kanaatimce.Yüreğinize sağlık.Esenle kalın efendim.