Beklenen yarın hep güzeldir (bel ki), tıpkı bu günün de yarın gibi dün özlendiği. Hem şu anın kötü olduğunu, hangi gerekçe ve ne ile kim ispat edebilir ki?
Dibi yok hiç bir şeyin, gittikçe gider, kaliteye göre fiyat biçer. İnsan inancı değerinde seçtiklerini çeker kendisine. Bu anlamda kötülükte iyilikte kişilere göre göreceli değil mi?
Ne yeni elde garanti de ne eski zimmetli isimlere. İyi niyetle yarına öz bu güne üvey muamelesi yapmaktan vazgeçip, acaba bana bu ne söylemeye çalışıyor diye doğru dinlenildiğinde müjde veriyordur belki de. Özelliklede satır aralarını inceleyerek, gözlerinin içine baka baka benimsemeli, şu "an" nefesini son an misali içine çekmeliki dünler hak talep edemesin kendisine iftira edenlerden.
Deprem oldu şimdi mesela . Bir anda gidiversek, o yarını kimler bize getirebilir ki ?
Zaman en tabanından en tavanına dek kimsenin hatrına beklemez, o işini hakkıyla yapar, kendince akar gider. Lutuf olan bıraktığı anlara haksızlık yapan insanlardır, kusurlu olan ne akrep nede yelkovandır.
Olay sadece aklı kullanmak veya kullanmamaktır...
-dilimin ucundakiler