GEÇ KALINMIŞ BİR ÖZÜR

• 27 Nisan 2015 Pazartesi 12:13:31

Çocukluğum köy ortamında geçti dolayısı ile her daim hayvanlarla iç içe olan bir ortamda büyüdüm çevremde tavuklar,horozlar,köpekler,börtü böcekler ne ararsanız vardı,ancak ilginçtir ki küçük bir çocuk olduğum o dönemlerde hayvanlara akıl almaz yöntemlerle yapmadığımı bırakmıyordum sanki onlara sizin efendiniz benim ! bana itaat edeceksiniz ! der gibi bir ruh hali içerisindeydim,hayvanseverlerin hoşgörüsüne sığınarak ve o zamanlar bir çocuk olduğumu unutmamalarını ifade ederek izninizle bazı örnekler vermek isterim düşünebiliyor musunuz horozun ibiğine mandal takıyordum ve hayvan bir hafta o mandal ile dolaşıyordu bir keresinde rahmetli ananem horozu ibiğinde mandal ile görünce beni oklava ile kovalamıştı şimdi düşünüyorumda keşke yakalasaydı ve bir güzel beni pataklasaydı ama malum leylek gibi bacaklarımın hızına yetişememişti,arı yada karıncaları bir şişenin içine kapatıp kapağını sıkı sıkı kapatıyordum ve ertesi güne kadar bekletiyordum sanırım sonucu merak ediyordum sonucu elbette takdir edersiniz,bir keresinde kediyi kuyuya atmıştım,yine merak edip karıncaların yuvasını kazma ile kazmış ve içinde ne var ne yok diye bakmıştım sözüm ona ördeği seveceğim diye yakalamış ve hayvanın gırtlağını fazla sıktığım için hayvan orada son nefesini vermişti,kümese girip yumurtaları alıyor ve duvardaki çizdiğim şekillere fırlatıp kırıyordum,tavuk acaba uçar mı diye merak edip yakalamış ve havaya tüm gücümle fırlatmıştım hayvan yere düştüğünde bir daha kalkamamıştı,inanın daha niceleri var…şimdi artık bir çocuk değilim o dönem çok gerilerde kaldı bunları yazarken inanın vicdanım sızladı kalbim acıdı,gözlerim doldu şu an bırakın bir hayvana zarar verip onun canını acıtmayı buna tenezzül edecek birilerini karşımda görmek dahi istemem zira elimden bir kaza çıkabilir çünkü kendimi tutamayabilirim o derece hassasım,cam kenarında vızıldayan bir sineği bile peçete ile tutup dışarı atan bir kişiyim artık,insan yıllar geçipte yetişkin bir kişi haline gelince daha doğrusu insanları tanıdıkça hayvanları daha çok seviyor en azından bu benim için böyle oldu şimdi en büyük dostum hayvanlar… apartmanın önündeki köpeği okşayıp sevdiğimde güne daha bir moral kazanmış olarak başlıyorum çünkü hayvanlarda riya yok,şerefsizlik yok adam satma yok,ne var peki kirlenmemişlik var,saflık var,masumiyetin ışıldayan yüzü var şimdi burada geç kalınmış bir özrü bu yazıyı okuyan kişiler huzunda dile getirmek benim boynumun borcudur,geçmişte bir çocuğun kendini bilmez bir halde hayvanlara çektirdiği tüm zulümlerden ötürü bütün hayvanlardan içtenlikle özür diliyorum,lütfen beni affedin,affedin ki vicdanım bir nebze rahatlasın,hepinizi çok seviyorum