AŞKSIZSIN

• 26 Nisan 2015 Pazar 12:56:37

Senin kendinde bulduğun kusurların bir tanesini bile ben sende bulmadım, demek ki ben sende, senin kendinde aradığın kadar bile kusur aramadım. Kusuruma bak şimdi..!
Sen benim hayallerimin kusursuzuydun, tüm kusurların küsuratındı, sen benim tam sayımdın. Seni kusursuzca sevmeyi denedim hep, tek kusurum hiçbir kusurunu görmemek oldu. Dünyanın en güzeliydin gözümde, kadınların en özeliydin yüreğimde. Peki, ya gerçekte? Sen benim yalanımdın, gerçekliğini çok sonra anladığım, ama kendimi bir türlü bu gerçeğe inandıramadığım.
Kendimi öyle bir seninle kandırmıştım ki, bu aşkın gerçek olmadığına beni, sen bile inandıramadın. Ben kendi yalanımda kaybolmuştum, yalanlarıma da ortak olarak seni bulmuştum.
Sana âşıktım ve sen, benim bu aşktaki suç ortağımdın, aslında masumdun, bu aşkta hiç günahın yoktu; çünkü zerre kadar bile aşk yoktu yüreğinde, ben seni bu aşkta suç ortağım sandım.
En büyük hakaretimi hatırlıyor musun? Sana “Aşksızsın” demiştim. Söyler misin ne kadar aşksızsın hala? Bu aşkta, bir karınca gibi ben çalıştım, ağustos böceği gibi sen eğlendin; ayrılık mevsimine geldiğimizde ise soğuktan tir tir titreyen bendim.
Sen, benim üşüyen yüreğimin son umuduydun, soğuk ve yalancı dünyamın son kurtarıcısı, kibritçi kızın son umut kibritiydin. Ama sen hep kendini tükettin, kendin tükenirken de bahanelerinin arkasına gizlendin. Şimdi mutluluk oyunları oynuyormuşsun kuşlar söyledi, eğer gerçekten mutluysan ki hiç sanmam, ben mutluluk taşarken sen bir tas bile almadın benden, şimdi hangi aşktan mutluluk dilenirsin bunu anlamam. Ama artık bir daha sana asla kanmam, inanmam.
Ne isem o’ydum karşında yalansız, tamı tamına bendim. Sen, kendini bende neden beğenmedin? Öyle yücelttim ki seni, seni yücelttiğim yerden beni vurdun.
Sen ise kendini sakladın, karşıma hep küsuratlarınla geldin. Tam geldim geliyorum derken bir gittin bir geldin.. Ben, bu aşkta seni hep küsuratlarınla sevdim, o vaat ettiğin mutluluk, “Ben seversem böyle severim.” dediğin, yalancı bir cennet vaadi imiş, ben cehenneminde yandığımda anladım.
Varlığını cennet sandım, aslında sen, beni hep yokluğunun cehennemine hazırladın, yalancı bir cennete kandım.
Anlayacağın bu aşkta, sen hep kusurluydun ve küsurattın bana bir türlü tam olarak gelemedin ve ben de gelemeyeceğini bilerek bir umut seni bekledim.
Sen benim masalımdın, ben de senin kahramanın; neden Kaf Dağına çıkıp da bana böyle yükseklerden baktın?
Beklemek bir ibadetse ben bekleyerek tüm günahlarımı sildim.