İşte yine geldik hiç bitmeyecek gibi gözüküp, biten bir roman yada uzun bir hikayede denilebilen serüvenin sonuna.Ve yine
tekrarladık hiç ’unutmayacagız’sözcügünü,Ve yinede söyledik keşke bitmeseydi böyle erken.4 yıl boyunca her gün aynı karakterleri tanımak
onları hiçbir zaman unutmayacagız,unutamayacagız duygusu bırakır insanda ama unutuluyor.Bu uzun serüven müthiş bir romanı andırabilir
hayali dünyamızda.Ve bu roman biter bitmez keşke hiç bitmeseydi diye yaygaralarımız başlar.Ama biter,o romandaki bütün karakterlerin
bir sonraki sayfada,bir sonraki günde nasıl bir davranış sergilecegini,ne karşında nasıl bir tepki verebilecegini bilebilirsin
artık.Bir pazartesi sabahı sınıfa girerken,Alinin ilk ders kafayı indirip yatdıgını ayşenin durmadan konuşacagını,ahmedin hocaya
iltifat edecegini bilirsin.Hatda kim kimin dedikodusunu yaptıgınıda bilirsin,çünkü hergün o karakterler üzerine bir çok davranış
birçok birlikte deneyim yaşamışlıgınız vardır.İşte dedimya o roman biter ve yeni bir hikaye yeni bir roman ararsınız,En kısa zamana
yepyeni bir romanın sayfalarını karıştırırken bulursunuz kendinizi.Artık ilk okudugunuz romanın kahramanlarını yavaş yavaş unutursunuz
başrol oynayan kahramanlarınıda,yeni okudugunuz romanın kahramnlarıyla benzer özellikleri olsa gerek,arada bir aklınıza gelir durur.
Ama onlarda unutlur,Her sonu gelen hikayenin,başka bir hikayeye başlangıç olacagını hayat tecrübeleri ögretmesi lazım.Ama her zaman
ilk hikayenizin anlamı çok farklı olur. Çünkü,zamanla artık hikaye okumaz hale gelir otur bir film izler gibi geçmişe dalarsınız,Benim
en sevdigim karakterler en sevdigim hikaye en sevdigim olay diye sıralar durursunuz,Ve bir bakarsınız filmin başlangıcı çok mutluluk verir
gülümsemeler kırışan yüzümüze yayılmıştır.