Sustum Kendime

• 18 Nisan 2015 Cumartesi 00:10:20

Yangın yeriydi dilim
Öfkemin gözlerinden ateş fışkırıyordu
Kelimelerimin her biri baş kaldırmıştı
Şimdi ayrıcalıklı bir güven yeri bulmalıydım
Tüm söyleneceklerim ve söylenmemişlerim
Suskunluğa bürünmüştü
Uğradığı İhanetlerin karşısında
Konuşamıyorum
Susuyorum,içim çığlık çığlığa iken
Acı,acı susuyorum
Söyleyemediklerimi susturmak çok zor artık
Hep bana,avaz avaz olan içim
Artık lime limeydi
Kaçacak delik aradım
Ne kadar ertelenmiş öfkem varsa
Keşkelerim varsa, dikildi karşıma
Tam dökülmek üzere iken kelimeler dilimden
Sustum
Ardıma bile bakmadan hızla uzaklaştım kendimden
Ne vakit çaresizlikle yaren olsam
Ümitsiz tüm kelimeler beynimde raks ediyorlar
İşte o an tüm sesleri
Ürkekçe bir yerlere sıkıştırıyorum
Bense hezimetlik içinde hiçliğime yürürken
Artık olmayacak bir ümidin lekesiydim
O andan itibaren
Hangi kelimeye uzatsam elimi
Hepsi kırık, hepsi yarımdı

Hiç sevmedim suskunluklarımı
Ama susmak zamanıdır şimdi
Korkularımdan daha da bir korkuyorum
Hiç bir şey eskisi gibi değil
Bazı şeyler var ki, dillenmiyor, söylenmiyor
Söylenemiyor.
Bir bulut çökmüş gülmelerime
Biliyorum ki,
Susmak en büyük yalnızlık
Ben yine susacağım.

Huysuz kendim
Şimdi seni içimde ulaşılmayan bir kıyıya bırakacağım
Çıkmaz hayallerini kur kurtuluşa dair