HEP BEN OLAYIM

Meşhur olayım, alkış alayım, takdire şayan olayım. Ama! Amasını boşverin efendim! Büyükten büyüklerimize isimlerimizi ulaştırayım ne ile ulaştırayım? Tutturmuşuz bir Avrupalı diye peşinden koşup gidiyoruz efendim. Konferansı ben sunayım, şairi almaya ben gideyim, yemeği ben yiyeyim ama hiçbir yere koşmayayım. Görüyorum efendim bulmuşlar işin kolayını afyonu patlamış deli divane gibi onların peşindeler. Hele ki bazı devrimciler var henüz devrim görmemişler dillere destan masallar anlatıyorlar. Nedenmiş efendim? Meşhur olacakmış. Tarih yazacakmış. Koltukları kabarıyor. Kıyafet devrimi, yazı devrimi, dil devrimi, ardı arkası gelmiyor efendim anlata anlata bitiremiyoruz tarihimizi. Oysa ki bu koskoca tarihimizin içerisinde ne yapabildik yeniden canlandırmaya muhtaç olan kayıplarımız için?

Bir de bu çıktı başımıza. Özene büzene giyinmeler başlamış artık gençlerimizde. Birazcık farkındalık yaratmak lazım elin Avrupalısından. Aa aslında pardon demeliyim ya da özür dilemeliyim. Bizim kimliğimizde İslam yazıyordu değil mi efendim? Benim boynumda uçan kelebekler takılı iken Avrupalıda haç işareti takmaya başladı bu aralar büyük bir ilgi ile. Malum efendim bizden farklarını ortaya koymak için bir ayrı ilgi başladı bugün Avrupalıların haç kolyelerinde. Oysa ki olur mu efendim neden böyle yapıyorlar bir türlü beğendiremedik kendimizi onlara? Artık sokak köşeleri ev yuvası gibi oldu. Ne kadar normal bir duruma gidiyoruz. Meşhur olmaya, alkış almaya ne kadar az bir zaman kaldı değil mi? Öyle ki bu köşelerde bazı alimler(!) var, aman bunların eline düşmeyelim kendince hadisler, vaazlar verir olmuşlar. Bir şey olmazların ardı arkası gelmiyor artık. Ahh ne olmuş bizim o ilkokulda ki Ayşe ile Alilerimize. Aslında haklılar efendim. Çokta fazla kızmamak gerek. Meşhur olma yolunda ilerleyen büyüklerimizin o harikulade eserlerimizi dizi yapar olmuşlar. Elbette ki yapın efendim, sizlerin emeklerinize sonsuz şükranlarımızı sunarız. Fakat bir nokta benzerlik olsun yazarımızın düşüncesi ile. Ondan sonra vay anam Ayşe’ye Ali’ye ne olmuş. Bir curcuna kopar ardından bütün mahalle çalkalanır olmuş. Açmayınız efendim o dizileri izlemeyedursun bu akşamda. İki kelamı en son ne ara yaptınız yıllarınızı verdiğiniz evinizin hanım ağasıyla?

Eledim efendim bütün tarihi tek tek eledim. Böylesine havalara uçan bir toplum görmedim. Bakkalcı Süleyman abi’ye selam vermeden geçmek ayıptı bizim gençliğimizde. Köşeden geçen dondurmacıyı dört gözle bekler olurduk iki kuruşumuzla. Ne oldu efendim bizim ailevi toplumumuza. Tek tek özene büzene yok ektik kendi değerlerimizi. Neymiş efendim dillere şayan gösterişler yapacakmışız, gözleri doyururken cepleri kabartacakmışız. Ha! Unutmadan birde meşhur olacakmışız birer birer. Alkış almadan, tam kulise giderken de önümüzü birisi kesip fotoğraf çekilmeden olmuyor duygularımıza hiçbir şeyin tercümanı. Aman efendim giderken gittiklerini yolda gördüklerinle değiştirirsen dönerken yolunu kaybedersin demişler. Ey toprağımın kokusu, bırak meşhur olmayı da bakkalcı amcana git o senle daha ayrı bir gurur duyar zaten…
AHMET BURAK KÖROĞLU