KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
- 1207 Okunma
- 7 Yorum
- 0 Beğeni
SOKAK ÇOCUKLARI
Okuduğunuz yazı Günün Yazısı olarak seçilmiştir.
Aileleriyle ilişkileri kopmuş,ön yargılarla dışlanmış,uyuşturucu madde kullanan bazen yabancı bazen sıcak gözlerle baktığımız sizlerin sokaktaki çocuğunuz.
Maddi sıkıntıdan bunalmış,aile içi şiddete karşı koyamayan,üvey ana-baba sorunları kalabalık ailede kendine yer edinememe,cinsel istismar, eğitimsizlik, sevgisizlik. Aslında ne çok sorunları var bu çocukların. Böyle bir boğulmada kurtuluşu sokaklarda,onlara özgürlüğün ışığını suratlarına vuran sokaklarda.Geriye bakmalarına bile zamanları kalmıyor sokaklara düştüklerinde asıl zorluk şimdi başlıyordu.Kimi yol yakınken dönüyor kimi ise sokak evden daha iyi deyip yaşamaya başlıyordu.Peki sokaklarda nasıl bir hayat yaşıyorlardı.
Yaşamlarını sürdürebilmeleri için suçlara karışıyorlardı.Geceleri ya hotel havalandırmasında yada park,bahçe gibi yerlerde yatıyorlardı aslında yabancı değiliz onlarla ilgili filmlerde ‘de görmüştük.Hayatları acımasız ve zorluydu.Yaşamak için karınlarını doyurmakta gerekliydi.Çöpten
bulunuyor,dileniliyor yada kapkaça baş vuruyorlardı.Soğuk ve amansız,yanlış bir yolun karanlığı.
Medyada çıkan haberlerde sokak çocukları bir suçlu gibi gösterilip yargısız infaz yapılıyordu.Biri suç işlese hepsi öyleymiş gibi yansıtılıyor bizlere,yakından görmediğimiz için ekrana uyuşmuş durumdayız.Fakat kamyon şoförü her gün kazalara sebep oluyor ama tüm kamyon şoförlerine mal etmiyoruz.Baştan onlar üzerindeki ön yargıyı kaldırmalıyız.
Bir diğer konu uçucu madde kullanmalarının nedenleri.Sokaktaki şiddete karşı durabilmek ve dayak yediklerinde acı hissetmemek ,sokaktaki soğuğa dayanabilmek ,yaşadığı zorluklara karşı bedensel ve duygusal güç oluşturabilmek yani kendilerini güçlü ve cesaretli hissedebilmek, halusinasyonlar görüp güzel şeyler hayal edebilmek için ve utanma duygularını yok ettiği için rahatlıkla başkalarından yemek isteyip, dilenebilmek ve özgürce yaşayabilmek için uçucu maddelere gereksinim duyuyorlar.Evet sabah şakalaştığı arkadaşınla akşam bıçak bıçağa olabiliyor.
Bu maddelerin önüne geçilmesi için alkol ve sigara reklamları çok göz alıcı geliyor kullanmaya yönelik teşvik ayrıca topluma mal olmuş insanların bu konuda büyük görevler düşüyor.Bu edebiyatçı,şair vs... ellerinde gördüklerinde de özenti oluşuyor.Yepyeni bir heves doğuyor içlerinde.
Bu çocuklara el uzatmalıyız.Onları kurtarmak için kesinlikle en baştan güvenlerini kazanmalıyız.Asla para vermemeliyiz.Verdiğimiz takdirde yine madde alacaklar.Bunun yerine derneklere gelip bu çocuklar için ne yapılacağı hakkında danışmalıyız.Kurtulmak isteyen çocukların yineleyerek söylüyorum güvenlerini kazanmalıyız.Sokak çalışmaları yapılmalı,temel ihtiyaçları karşılanmalı.Bu çocukların kurtulmak isteyenlerinin tedavileri UMATEM,ÇAMATEM devam etmektedir.Buralarda çocukları ailelerine ve topluma kazandırmak amaçları.
Tedavi süreçleri psikolog, sosyal hizmet uzmanı, eğitimci, bireysel grup terapi ve grup eğitimi, aile terapisi çalışmaları yürütülüyor. Bu çalışmada klinisyen ilaçlı tedavi takip ediyor,ekibi yönetiyor.anne-baba tedavi süresince katılıyorsa aile terapisi ile, psikolog bireysel terapi ile eğitimci grup eğitim ile madde bağımlısı programı tedavisi yapıyorlar.Bu çocukların kaybettikleri geleceklerini geri almalarına yardım etmeliyiz.
Son olarak bir sokak çocuğunun mektubunun birkaç bölümünü sunuyorum;
Benim ve arkadaşlarımın anne veya babaları veya her ikiside ölmüş,ayrılmış bizlere bakacak güçleri kalmamış.Mensup olduğumuz milletin güzel duyguları, sevgileri,dostlukları,yardımlaşma melekleri yerini nefret, haset, hırs ve kötülüklere dönüştüğü için bizlere sokakların yolu görünmüştür.Ben ve arkadaşlarım halimizden memnun değiliz.Bize yol gösteren olursa elbet döneriz.Ama bu güne kadar soğuk ve açlık yatağımız,dayak ve azar ekmeğimiz,acı ve nefret katığımız oldu.Ağlamayı unutalı gözlerimiz,nefretle kinle bakmayı öğrendi.Oyunlarımız çakmak,kavga etmek ve köpekler oldu.Bize acımasızlığı öğreten büyüklerimizi taklit ederek giriştiğimiz kavgalar,karakollarda yediğimiz dayaklar oldu.
Her zaman aynı hakimin karşısına çıktık.Aynı nasihatleri dinledik.Sonra yine sokaklar karındaşımız oldu.Biz okumak istiyorduk,çalışmak istiyorduk. Sevilmek ve bizleri seven bir insana ana-baba diye sarılmak istiyorduk.
Şimdide bunu istiyoruz.
KEYAP (Kendine Yardım Projesi). ve o projeyi yürüten arkadaşların hepsi sokak kökenli... Profesyonellerden destek alıp bir çok çalışma yapıyorlar. Bir kısmı "Sokak Kedisi" isimli, platform niteliğinde bir dergi çıkarıyor. Bir kısmı "Pazar Kedisi" adıyla ihraç fazlası mallar satıyor. Bir kısmı da "Posta Kedisi" adı altında dağıtım işlerini organize ediyor. Yaşam içinde, görece daha normal koşulları yaşayan insanlarla yan yana gelip önce uyum sorunlarını atlatıyor, ardından da kendi bağımsız yaşamlarını kotarma adına adımlar atıyorlar.(Bu konuda TURGAY BAHTİYAR’ a beni bilgilendirdiği için teşekkür ederim)
BÜLENT YALÇINKAYA
YORUMLAR
mekansız tarafından 7/1/2008 11:48:16 AM zamanında düzenlenmiştir.
Tebrikler duyarlı kaleminiz için teşekürler.
....tebrikler dostum...
sevgiyle selamlarım,umutla!
Tedavi süreçleri psikolog, sosyal hizmet uzmanı, eğitimci, bireysel grup terapi ve grup eğitimi, aile terapisi çalışmaları yürütülüyor. Bu çalışmada klinisyen ilaçlı tedavi takip ediyor,ekibi yönetiyor.anne-baba tedavi süresince katılıyorsa aile terapisi ile, psikolog bireysel terapi ile eğitimci grup eğitim ile madde bağımlısı programı tedavisi yapıyorlar.Bu çocukların kaybettikleri geleceklerini geri almalarına yardım etmeliyiz.
***********************************
Evet yardım etmeliyiz bu da birazda kendini değil başkalarınıda düşün le olur çok yerinde bir konuydu gerçeğimizdi Cumartesi tebrik ediyorum seni saygılarımla NeNa
Sevgili Bülent, benim masamda şu an iki dergi var Sokak Kedisi 1ve 2'ci sayısı ve bana gönderildiğinden beri sayfa sayfa okuyorum ve okudukçada yüreğimin bir köşesi devamlı sızlıyor ve bir çoğunda da salya sümük ağlıyorum . Ben de burdan sevgili Turgay Bahtiyar'a teşekkürlerimi sunuyorum ki bana bu dergileri okuma fırsatı verdiği için .. Sizler iyiki varsınız ki bu tür sivil kuruluşların adını duyuyoruz ve bilgi sahibi oluyoruz ve bu sayede de biraz daha anlıyoruz nasıl bir Türkiye'de yaşadığımızı ve ben bir kadın olarak ve bir anne olarak ne kadar üzüntü duyduğumu bilmenizi istiyorum ve ben kendi adıma yapılması gerekenleri bilen ve kendi çapımda da yapan bir bireyim ama bu yetreli olmuyor tabiki biliyorum ama şunu da iyi biliyorum ki onlar için bir ses de olunsa bir yararı olacaktır diye düşünüyorum ve sizi konuya duyarlılığınızdan dolayı kutluyorum ..
Onlar asla eleştirilmemeli, yalnız bırakılmamalı, suçlanmamalı, hesap sorulmamalı, hor görülmemeli, görmemezlikten gelinmemeli çünkü onlar bizim çocuklarımız ve hep birlikte onlara sahip çıkmalıyız ve onları asla sokaklara teslim etmemeliyiz diye düşünüyorum, bananeci olmamalıyız ve birey olarak elimizden gelenleride esirgememliyiz diye düşünüyorum ..
Seni bu anlamlı, duyarlıve düşündürücü yazından dolayı kutluyorum , sevgilerimle .........
Her zaman aynı hakimin karşısına çıktık.Aynı nasihatleri dinledik.Sonra yine sokaklar karındaşımız oldu.Biz okumak istiyorduk,çalışmak istiyorduk. Sevilmek ve bizleri seven bir insana ana-baba diye sarılmak istiyorduk.
Şimdide bunu istiyoruz.
-----------------------------------şimdi okudum üzüldüm kalbim ağırdı şu bu demiyecem. u t a n d ı m...benim de çocuklarım var. kimse hangi ülkede, ailede ,rengini, cinsiyetini, ırkını ,dinini seçemiyor. bu çocukların bu bağlamda bizim çocuklardan geri kalır yanı ne.
çocuklar tabii sizin en doğal hakkınız okumak." devlet nerede" diye sorarlar ya şimdi ben de soruyorum. devlet bunlardan ilk öncelikle sorumlu.
arkadaş ellerine duyarlı yüreğine sağlık...kalemin kırılmasın...bende yıldızlı on puan...
